ارتباط بین سرمایه ی روانشناختی و سازگاری شغلی کارکنان علوم پزشکی کرمانشاه: بررسی نقش میانجی خودکارامدی شغلی

سازگاری شغلی به عنوان حالت سازگار و مساعد روانی فرد نسبت به شغل پس از اشتغال، پیامدهای مثبتی به همراه دارد که شناسایی عوامل موثر بر آن را ضروری می ‏سازد. هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی خودکارآمدی شغلی در رابطه بین سرمایه‏ ی روانشناختی و سازگاری شغلی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال 1395 بود.
پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و به روش معادلات ساختاری بود. با توجه به جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 122 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال 1395 (92 نفر مرد و 30 نفر زن) به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سرمایه ‏ی روانشناختی Luthans ، خودکارآمدی شغلی Rigs & Knight و پرسشنامه سازگاری شغلی Dawis & Lofqist استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS (میانگین، انحراف استاندارد، همبستگی پیرسون، آزمون کایمو و بارتلت) و ورژن 22 و LISREL ورژن 8/8 استفاده شد.
نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که اثر مستقیم سرمایه‏ ی روانشناختی بر خودکارآمدی شغلی و سازگاری شغلی معنی دار است و همچنین خودکارآمدی شغلی بر سازگاری شغلی اثر مستقیم دارد. نقش واسطه ای خودکارآمدی شغلی در رابطه بین سرمایه‏ ی روانشناختی و سازگاری شغلی کارکنان نیز معنا دار بود.
سرمایه ‏ی روانشناختی و خودکارآمدی شغلی به عنوان متغیرهای موثر بر سازگاری شغلی، باید توسط مدیران دانشگاه مورد توجه قرار گفته و تلاش کنند تا این دو متغیر را در کارکنان تقویت کنند.