تاثیر تعامل پلیس و آموزش و پرورش بر پیشگیری از مصرف مواد اعتیادآور صنعتی در دانش آموزان

وابستگی به مواد مخدر عامل بروز بسیاری از مشکلات فردی خانوادگی و اجتماعی دانش آموزان است. تاثیرات روحی، روانی، اخلاقی و اجتماعی زیادی بر افراد و خانواده دارد و منجر به رفتارهای آسیب زا و بر هم زدن انتظام اجتماعی جامعه می شود. هدف این تحقیق بررسی تاثیر تعامل پلیس و آموزش و پرورش بر پیشگیری از مصرف مواد اعتیادآور صنعتی در دانش آموزان دبیرستان شهر مشهد مقدس است.

روش تحقیق، توصیفی و پیمایشی و جامعه آماری کارکنان دبیرستان های مشهد مقدس به تعداد 2600 نفر است که در این میان 331 نفر به روش تصادفی طبقه ای و خوشه ایبه عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری یافته ها پرسش نامه است و برای تجزیه و تحلیل یافته ها از جدول فراوانی، میانگین، انحراف معیار در آمار استنباطی از آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای تعیین نرمال بودن متغیرها و آزمون ناپارامتری «تی یک نمونه ای» و آزمون رتبه بندی فریدمن استفاده شد.

براساس آزمون «تی یک نمونه ای» سطح معناداری علامت معادل 0001/0 است. بنابراین در سطح 05/0، فرض صفر یعنی بی تاثیری تعامل پلیس و آموزش و پرورش بر پیشگیری از مصرف مواد اعتیادآور صنعتی رد و فرض یک یعنی تاثیر تعامل پلیس و آموزش و پرورش بر ارتقای نظم اجتماعی از طریق پیشگیری از اعتیاد دانش آموزان مورد تایید قرار گرفت. با استفاده از آزمون فریدمن تاثیر تعامل آموزشی در درجه اول و تعامل های اطلاعاتی و فرهنگی پلیس و آموزش و پرورش بر پیشگیری از مصرف مواد اعتیادآور صنعتی توسط دانش آموزان دبیرستان های مشهد مقدس در رتبه های دوم و سوم بود