تاثیر حمل کوله پشتی با بارهای مختلف بر پارامترهای کینماتیکی راه رفتن دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان همدان

کوله پشتی یکی از ابزارهای شایع و محبوب در میان اقشار مختلف جامعه به ویژه کودکان محسوب می شود. بدین سبب هدف از این مطالعه، تعیین اثر حمل کوله پشتی با بارهای مختلف، بر پارامترهای کینماتیکی راه رفتن دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی بود.
روش تحقیق: 15 دانش آموز با میانگین سنی 0/61± 9/6 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند. هریک از آزمودنی ها کوله پشتی هایی با بارهای 0، 10، 15 و 20 درصد وزن بدن در حال راه رفتن بر روی نوارگردان با سرعت 1/1 متر بر ثانیه به مدت 20 دقیقه حمل کردند. راه رفتن آزمودنی ها توسط دوربین دیجیتالی ثبت شد. تجزیه و تحلیل سینماتوگرافی فیلم های گرفته شده با نرم افزار دارت فیش انجام گرفت. داده ها با ANOVA با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند (0/05>p).
نتایج نشان داد افزایش بار کوله پشتی موجب افزایش معنی داری در زاویه خم شدن زانو برای شرایط 15 درصد (0/02=p) و 20 درصد (0/03=p)، افزایش معنی داری در باز شدن مچ پا برای شرایط 15 درصد (0/03=p) و 20 درصد (0/04=p) و افزایش معنی داری در فاصله یک طول قدم برای شرایط 20 درصد (0/02=p) می شود. همچنین افزایش بار باعث کاهش معنی داری در زاویه خم شدن مچ پا برای شرایط 10 درصد (0/01=p)، 15 درصد (0/02=p) و 20 درصد (0/03=p) و کاهش معنی دار تواتر قدم در شرایط 20 درصد (0/03=p) می شود.
بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد که حمل کوله پشتی معادل 10 تا 15 درصد وزن بدن برای دانش آموزان مقطع ابتدایی مناسب باشد.