ارزیابی ارگونومیکی عوامل خطر اندام های فوقانی با استفاده از روش های شاخص تنش اصلاح شده (RSI) و حد آستانه مجاز سطح فعالیت دست (TLV- HAL) در کارگران سازنده کفش دست دوز

حرکات تکراری و اعمال نیروی زیاد در فعالیت های شغلی می تواند منجر به بروز اختلالات اسکلتی- عضلانی در اندام های فوقانی گردد. هدف مطالعه حاضر ارزیابی عوامل خطر ارگونومیکی بخش های انتهایی اندام فوقانی با استفاده از روش های شاخص تنش اصلاح شده (RSI) و حدآستانه مجاز سطح فعالیت دست (HAL-TLV) در کارگران سازنده کفش دست دوز در شهر تبریز بود.
در این مطالعه مقطعی مواجهه ارگونومیکی 218 کارگر سازنده کفش دست دوز توسط روش های RSI و TLV-HAL ارزیابی گردید. از مشاهده مستقیم و فیلمبرداری از چرخه های کار برای محاسبه متغیرهای مطالعه استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و تحلیلی از قبیل آنالیز واریانس یک طرفه، همبستگی اسپیرمن و کاپا تحلیل گردید.
218 کارگر شاغل در 3 وظیفه پستهاسازی (69 نفر)، چرخکاری (63 نفر) و کفاشی (86 نفر) وارد مطالعه شدند. برای کارگران چرخکار، پستهاساز و کفاش میانگین امتیاز RSI به ترتیب 9.30، 46.10 و 95.90 و میانگین امتیاز TLV-HAL به ترتیب 0.27، 0.81 و 1.70 بود. تقریبا تمامی کارگران وظایف کفاشی و پستهاسازی در گروه مواجهه خطرناک و کارگران چرخکار در گروه مواجهه ایمن دسته بندی شدند. امتیازهای روش TLV-HAL با RSI همبستگی بالا و معنی داری داشتند.
بر اساس نتایج این مطالعه کارگران وظایف پستهاسازی و کفاشی بدلیل فعالیت های شغلی تکراری و اعمال نیروی زیاد در معرض ریسک بالای بروز اختلالات اسکلتی-عضلانی در اندام فوقانی بودند . بنابراین انجام مداخلات ارگونومیکی با هدف کاهش سطوح عوامل خطر نامبرده در این وظایف پیشنهاد می گردد.