مطالعات سینتیکی آنزیم پراکسیداز در حضور اکسید آهن و اکسید مس در دماهای مختلف

پراکسیدازها (EC.1.11.1.7) گروهی از آنزیم های اکسید و ردوکتازها هستند که توسط تعدادی از میکروارگانیسم ها و گیاهان تولید می شوند و احیای پراکسیدها را کاتالیز می کنند. پراکسیدازها به طور وسیعی در بیوشیمی بالینی و آزمایشات ایمنی شناسی آنزیمی استفاده می شوند. ایزوآنزیمC پراکسیداز ترب کوهی (HRPC) یکی از متداول ترین پراکسیدازهای شناخته شده است ساختار این آنزیم به طور غالب دارای مارپیچ آلفا است. آنزیم پراکسیداز آنزیم مهم سم زدایی است که برای خلاص شدن سلول ها از پراکسید هیدروژن اضافی تحت شرایط نرمال و استرس، شامل آلودگی با سطوح سمی فلزات سنگین، به کار می روند، به هرحال استرس شدید ممکن است روی فعالیت سم زدایی خود آنزیم اثر بگذارد. مطالعات سینتیکی آنزیم پراکسیداز با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر UV-Vis مجهز به سیستم کنترل الکترونیکی در دمای °C 35 و °C 45 و در 4 pH و در حضور اکسید آهن و اکسید مس انجام گرفت. بررسی پارامترهای سینتیکی نشان می دهند که اکسید آهن و اکسید مس باعث کاهش سرعت ماکسیمم (VMAX) و فعالیت آنزیم پراکسیداز می شوند. احتمال دارد با توجه به این که یون آهن و مس بار مثبت دارد، این مکان ها روی جایگاه های گلیکوزیله آنزیم یا در کنار آن ها قرار دارند و به واسطه بار منفی خود مکان ای مناسبی برای اتصال آهن و مس هستند. احتمالا اتصال آهن و مس باعث تغییر بیشتر ساختار دوم شده و باعث می شود کسر پیچه های تصادفی بیشتر از مارپیچ های آلفا باشد.