بررسی اثر لوامیزول بر فاکتورهای رشد، درصد بقا و مقاومت در برابر استرس تراکم در قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) پرواری

این تحقیق به منظور بررسی اثر لوامیزول بر شاخص های رشد و مقاومت قزل آلای رنگین کمان در برابر استرس تراکم انجام گرفت. بدین منظور 1000 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 6±150 گرم از یکی از مزارع پرورش ماهی ارومیه تهیه شد و در قالب پنج تیمار و با جیره حاوی 0، 100، 250 ، 500 و 1000 میلی گرم لوامیزول در هر کیلوگرم غذا و با تراکم 33 کیلوگرم در متر مکعب به مدت 45 روز تغذیه شدند و سپس تا روز 60 همه تیمارها با جیره فاقد لوامیزول و تحت تنش تراکم دو و سه برابر دوره پرورش قرار گرفتند. هر پانزده روز ماهیان کلیه تیمارها زیست سنجی گردیدند و شاخص های رشد آنها محاسبه گردید. نتایج نشان داد ماهیان تغذیه شده با لوامیزول در مقایسه با گروه شاهد رشد مطلوبتر و معنی داری (05/0P<) نشان دادند. بهترین غلظت لوامیزول برای شاخص های رشد، 500 میلی گرم لوامیزول در کیلوگرم غذا بوده و غلظت 1000 میلی گرم در کیلوگرم غذا دارای کمترین تاثیر در این شاخص ها بود. بیشترین درصد بقا تحت استرس تراکم دو و سه برابر، به ترتیب در تیمارهای 500، 250 و 100 میلی گرم لوامیزول در هر کیلوگرم غذا مشاهده شد و غلظت 1000 میلی گرم لوامیزول در هر کیلوگرم غذا باعث افزایش معنی دار تلفات نسبت به تیمار شاهد گردید (05/0P<). این نکته می تواند نشان دهنده مسمومیت مزمن در این غلظت 1000 میلی گرم لوامیزول باشد. در نهایت پیشنهاد می شود برای بهبود شرایط رشد و بقا در قزل آلای رنگین کمان از مقدار 500 میلی گرم لوامیزول در کیلوگرم غذا استفاده گردد.