منابع طبیعی و رشد اقتصادی: آزمون نظریه فشار بزرگ در کشورهای در حال توسعه

یکی از کاربردهای نظریه فشار بزرگ بیان می کند که رونق منابع طبیعی می تواند نقشی به عنوان یک کاتالیزور برای توسعه کشورهای در حال توسعه داشته باشد. در این مطالعه این نظریه در 16 کشور در حال توسعه صادرکننده منابع طبیعی شامل: امارات، آرژانتین، بولیوی، برزیل، الجزایر، اندونزی، هند، ایران، کویت، لیبی، مکزیک، نیجریه، عمان، پاکستان، قطر و عربستان در دوره زمانی 1966 تا 2013 امتحان شد. در این مطالعه از آزمون های ایم، پسران و شین (2003) و لوین، لی و چو (2002) برای آزمون پایایی متغیرها، از آزمون های پسران (2004) و فریز (2004) به منظور بررسی خودهمبستگی مقطعی و از روش رگرسیون های به ظاهر نامرتبط (SUR) برای برآورد مدل استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان داد که در کشورهای امارات، آرژانتین، برزیل و مکزیک رونق منابع طبیعی به عنوان یک عامل ایجاد فشار بزرگ باعث افزایش رشد اقتصادی شده است، اما در کشورهای بولیوی، الجزایر، ایران و اندونزی رشد اقتصادی بعد از سال های رونق کاهش معنی داری داشته است.