برنامه ریزی راهبردی توسعه محلات دارای فقر شهری با استفاده از تکنیک «تحلیل عرصه های تصمیم گیری مرتبط» (AIDA) مورد مطالعه: محلات منطقه 7 شهر تهران

گسترش شهرها با ساختار فضایی نامنسجم و از هم گسیخته، موجب تمرکز نامعقول امکانات و خدمات در بخش های مختلف شهر و توسعه اقتصادی-اجتماعی نابرابر در آن ها شده است. گستره های فقر، بخش جداناپذیری از جوامع شهری روزگار معاصر ما را تشکیل داده اند که به دلیل تبعات سوء آن، جلوگیری از گسترش این پدیده، شناخت دقیق پهنه های ناتوان شهرها و مناطق، مورد توجه جوامع جهانی و محلی قرار گرفته است. منطقه هفت شهر تهران از جمله مناطقی است که فضای محلات آن نمود عدم تعادل کالبدی- فضایی و وجود گستره های فضایی فقر در آن است. هدف پژوهش حاضر، شناسایی محلات دارای فقر شهری به لحاظ ابعاد مختلف فقر شهری (کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و مدیریتی) و ارائه برنامه راهبردی به منظور توسعه محلات هدف در منطقه هفت شهر تهران است. با توجه به ماهیت مسئله، روش انجام دادن این پژوهش، تحلیلی-کاربردی است که به منظور دستیابی به این هدف، داده های کمی به دست آمده از منابع مختلف، تبدیل به شاخص شده است و از 50 شاخص در قالب 5 بعد اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، کالبدی و مدیریتی به ترتیب اولویت، استفاده شد. به دلیل تفاوت در نوع داده ها و هدف تحقیق، به منظور شناسایی محلات دارای فقر شهری، از بلوک آماری سال1390 و نقشه کاربری اراضی منطقه 7 در محیط نرم افزار ArcGIS ، SPSS و EXCEL، وزن دهی شاخص ها بر اساس نظر اساتید و در راستای سطح بندی (رتبه بندی) گستره های شناسایی شده از مدل Topsis استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که محلات خواجه نظام غربی و خواجه نظام شرقی به منزله محلات مسئله دار (دارای فقر شهری) انتخاب و با توجه به شرایط دو محله به ارائه راهبرد و سیاست های توسعه ای با استفاده از تکنیک تحلیل عرصه های تصمیم گیری مرتبط )آیدا(، به تولید پروژه های راهبردی در محلات هدف پرداخته شده است و از دیگر نتایج، این است که بعد اجتماعی و بعد فرهنگی محلات هدف نسبت به سایر ابعاد در شرایط نامساعدتری قرار دارند.