کارایی انتخاب ژنومی در برنامه های اصلاح نژاد مرغان بومی

توسعه انتخاب ژنومی استراتژی های جدیدی را در اصلاح نژاد حیوانات ایجاد کرده است. هدف از این مطالعه بررسی کارایی انتخاب ژنومی در برنامه های اصلاح نژادی مرغان بومی بود. در این مطالعه یک سناریوی مرجع با تعداد 3380 پرنده با استفاده از اطلاعات فنوتیپی و شجره ای شبیه سازی شد و پیشرفت ژنتیکی با روش قطعی توسط نرم افزار ZPLAN+ ارزیابی گردید. این سناریو با دو برنامه اصلاحی ژنومی به منظور تعیین بهترین استراتژی برای کاربرد اطلاعات ژنومی در مرغان بومی مقایسه شد. در سناریوی ژنومی اول از اطلاعات ژنومی هر دو جنس و در سناریوی ژنومی دوم تنها از اطلاعات ژنومی خروس ها استفاده شد. در هر دو سناریو ژنومی تعداد کاندیداهای انتخابی نر بین 800 تا 1600 خروس متغیر بود و چهار اندازه از جمعیت مرجع (500، 1000، 1500 و یا 2000 پرنده) در نظر قرار گرفت. فاصله بین نسلی در سناریوی مرجع برابر با 5/14 ماه بود. در هر دو سناریوی ژنومی، انتخاب در زودترین زمان ممکن از لحاظ بیولوژیکی انجام شد. به همین دلیل فاصله بین نسلی به 8 ماه کاهش یافت. در سناریوهای ژنومی رشد ژنتیکی و سود اقتصادی برنامه اصلاحی افزایش یافت (9434880 ریال تا 10931310 ریال سود به ازای هر واحد حیوانی در سناریوی دو). دقت شاخص انتخاب در سناریوی مرجع برای مسیر خروس ها 61/0 و برای مسیر مرغ ها 63/0 بود. دقت در سناریوهای ژنومی در مقایسه با سناریوی مرجع افزایش داشت (67/0 تا 76/0). این مطالعه نشان داد افزایش دقت و کاهش فاصله بین نسلی در سناریوهای ژنومی تاثیر مثبت بر سود و رشد ژنتیکی داشت. بنابراین کاربرد اطلاعات ژنومی کارایی برنامه های اصلاحی را در مرغان بومی افزایش داد. با تکیه بر نتایج بدست آمده از این مطالعه، می توان انتخاب ژنومی را در برنامه های اصلاحی ژنومی مرغان بومی کشور به کار برد. برای کاهش هزینه ها نیز پیشنهاد می شود کاربرد تراشه های SNP با تراکم پایین بررسی شود.