تاثیر میزان دی (2- اتیل هگزیل) فتالات خوراکی بر پاسخ گلایسمی در موش سوری

انسان روزانه در معرض دی اتیل هگزیل فتالات قرار می گیرد که ممکن است به بیماری های همه گیر افزایش چاقی و دیابت نوع 2 منجر شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر سطوح کمینه و بیشینه دی اتیل هگزیل فتالات خوراکی بر پاسخ گلایسمی در موش سوری است.
در این مطالعه تجربی 15 سر موش سوری نر بالغ، به طور تصادفی در 3 گروه برابر شامل گروه های: شاهد سالم، مداخله با فتالات دوز mg/kg/bw/day250 و مداخله با فتالات دوز mg/kg/bw/day 500 بودند که به مدت 8 هفته گاواژ گردیدند. در پایان هفته هفتم به صورت ناشتا تست تحمل گلوکز انجام گردید و در پایان به صورت ناشتا نمونه خون برای اندازه گیری متغیرها گرفته شد (گلوکز، انسولین، مقاومت به انسولین و شاخص حساسیت به انسولین از سرم و هموگلوبین گلیکوزیله A1c از خون تام). نتایج با آزمون های ANOVA و دانکن آنالیز شدند. معناداری اختلاف داده ها در سطح 01/0>P در نظر گرفته شد.
دی اتیل هگزیل فتالات در دوز پایین (mg/kg 250) به صورت معنی داری موجب افزایش قند خون سرم و مقاومت به انسولین سرمی و به طور معنی داری موجب کاهش شاخص حساسیت انسولین (01/0>P) شد و در گروه های مختلف آزمایش شاخص سرمی انسولین، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) خون تام و سطح زیر منحنی (AUC) برای تست تحمل گلوکز تغییرات معنی داری مشاهده نشد (01/0P>).
در این تحقیق نشان داده شد دی اتیل هگزیل فتالات در دوز پایین mg/kg/bw/day) 250) موجب اختلال در سیستم های تنظیمی قند خون و ایجاد پیش دیابت می شود.