رابطه فعالیت ورزشی با سلامت اجتماعی و هوش معنوی پرستاران

پرستاران به واسطه ماهیت شغلی خود، به طور مداوم با عوامل تنشزا روبرو هستند. این عوامل تنشزا میتوانند روی سلامت جسمی، روانی و اجتماعی آنها تاثیر بگذارند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین رابطه فعالیت ورزشی با میزان سلامت اجتماعی و هوش معنوی پرستاران بود.
روش و این مطالعه علی- مقایسهای، با مشارکت 86 نفر پرستار فعال و غیرفعال شاغل در بیمارستانهای شهر جهرم انجام شد. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، سلامت اجتماعی Keyes و هوش معنوی King بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-18 انجام شد و آزمونهای توصیفی شامل میانگین (انحراف معیار) و آزمون Mann–Whitney U برای تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها مورد استفاده قرار گرفت.
مشارکت کنندگان در مطالعه بر پایه میزان فعالیت بدنی به دو گروه فعال (34 نفر) و غیرفعال (52 نفر) تقسیم شدند.
میانگین (انحراف معیار) سن پرستاران گروه فعال (1/5) 7/25 و گروه غیر فعال (5/4) 9/25 بود. در زیرمقیاسهای هوش معنوی، میانگین (انحراف معیار) نمره بسط حالت هوشیاری در گروه فعال بیشتر از گروه غیر فعال بود، (5/5) 5/16 در مقابل (4/4) (2/13) و (01/0P<). ولی در زیرمقیاسهای تفکر وجودی انتقادی، تولید معنای شخصی، آگاهی متعالی و نمره کلی هوش معنوی، تفاوت معنیداری در دو گروه مشاهده نشد. در زیرمقیاسهای سلامت اجتماعی شامل شکوفایی اجتماعی، همبستگی اجتماعی، انسجام اجتماعی، پذیرش اجتماعی، مشارکت اجتماعی و نمره کلی سلامت اجتماعی، تفاوتی در گروه فعال و غیر فعال مشاهده نشد.
مطالعه نشان داد که فعالیت بدنی با بهبود میزان سلامت اجتماعی و هوش معنوی ارتباط دارد. لذا با توجه به یافته های تحقیق پیشنهاد می شود که فعالیت ورزشی، در برنامه روزانه پرستاران گنجانده شود.