سنگ شناسی، ژئوشیمی و شیمی کانی توده نفوذی پراچان (شمال کرج)

در شمال روستای پراچان (شمال کرج)، سیلی با ترکیب گابرو تا مونزونیت به درون توف های کرج تزریق شده است. مجموعه کانی های تشکیل دهنده این توده شامل پلاژیوکلاز، پیروکسن، آلکالی فلدسپار، الیوین و بیوتیت است. مطالعات شیمی کانی انجام شده روی کلینوپیروکسن های موجود در سنگ های توده نفوذی بیانگر حضور دو نوع کلینوپیروکسن با ترکیب دیوپسید و اوژیت است. ترکیب شیمیایی پیروکسن ها بیانگر شکل گیری آنها در محیط مرتبط با فرورانش است. میانگین دمای تبلور کلینوپیروکسن ها حدود 1120 تا 1170 درجه سانتی گراد ارزیابی شده است و به نظر می رسد که کلینوپیروکسن ها در دمای پایین تری نسبت به ارتوپیروکسن ها شکل گرفته باشند. ترکیب پلاژیوکلاز این سنگ ها متغیر است و از آندزین تا لابرادوریت تغییر می کند. همچنین آلکالی فلدسپارها در محدوده ارتوکلاز و الیوین ها در محدوده هیالوسیدریت جای می گیرند. بیوتیت یکی از شاخص ترین کانی های فرومنیزین در سنگ های مورد مطالعه است که از دید ترکیبی میان قطب آنیت و سیدروفیلیت جای گرفته و از نوع بیوتیت های غنی از منیزیم است. بیشتر این بیوتیت ها از نوع ماگمایی اولیه هستند و بخشی از آنها در محدوده بیوتیت های دوباره متعادل شده جانمایی می شوند. شواهد سنگ شناسی نشان می دهد که در تکوین سنگ های منطقه، فرایند تفریق از گابرو به مونزنیت نقش اصلی را داشته است. غنی شدگی LILE (Ba، Rb و Th) و همچنین افت عناصر HFSE و (Nb و Ti) در الگوی توزیع عناصر کمیاب از نمودارهای عنکبوتی، ویژگی سنگ های وابسته به محیط فرورانش را نشان می دهد. همچنین در این نمودارها LREE نسبت به HREE دارای غنی شدگی است که این ویژگی ها نیز در سنگ های مناطق فرورانش و حواشی فعال قاره ای دیده می شود. مطالعات ژئوشیمیایی و پتروژنزی انجام شده، بیانگر نقش تبلور تفریقی همراه با هضم و آلایش ماگما با سنگ های پوسته ای، در تحول ماگمای سازنده سنگ های مزبور است. این ماگما از ذوب بخشی درجه ی پایین یک منبع گوشته ای غنی شده زیر سنگ کره قاره ای با ترکیب گارنت- لرزولیت حاصل شده است.