ارزیابی توان اکولوژیکی در مناطق شکار ممنوع جهت ارتقاء به سطوح حفاظتی بالاتر با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره (مطالعه موردی: منطقه شکار ممنوع الوند)

از پیامد های افزایش جمعیت انسان، افزایش مصرف منابع و کاهش تنوع زیستی است. روند فزاینده نرخ انقراض موجب شد انسان به منظور استفاده از ارزش های سودمند و ذاتی گونه ها اقدام به حفاظت از آن ها نماید که نتیجه این کار شکل گیری مناطق حفاظت شده بود. پژوهش مذکور با هدف زون بندی منطقه شکار ممنوع الوند به منظور دستیابی به الگوی بهینه حفاظت و توسعه به روش ارزیابی چند معیاره با استفاده از روش تلفیق لایه های اطلاعاتی با ترکیب خطی- وزن دار در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی صورت گرفت. طبق روش دلفی معیارها غربالگری و سپس با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی وزن دهی شدند. در بررسی نتایج اجرای روش تحلیل سلسله مراتبی در نرم افزار Expert Choice الویت وزن نشانگر ها به ترتیب در زون 1-2، بیش ترین وزن مربوط به نشانگر تقسیمات عمومی اقلیم (1)، در زون 3- 4 و زون 5، نشانگر آثار فرهنگی تاریخی (1)، زون 6، نشانگر فاصله از راه ها (1) و نهایتا در زون 11، به نشانگر نقاط هم دما، جمعیت ساکن و کاربری اراضی (1) اختصاص یافت. در الویت بندی زون های حاصل شده، به ترتیب بیش ترین الویت شامل؛ زون 2 (9/54%)، زون 11 (17/33%)، زون 6 (49/8%)، زون 3-4 (26/2%) و زون 5 (16/1%) می باشد. با توجه به الویت حاصل از وزن هر زون، منطقه دارای درصد بالایی از زون حفاظت و همچنین وجود کریدور در بین دو منطقه حفاظت شده و گدار گونه های با ارزش قوچ و میش در این منطقه، می توان گفت که برای ارتقاء به منطقه حفاظت شده مناسب می باشد.