بازنمایی ادراک و تجربه زیسته معلمان از منزلت اجتماعی شان: مطالعه ای به روش پدیدارشناسی

کیفیت زندگی و منزلت اجتماعی معلمان، نشانه ای آشکار از روند رشد و تعالی یا نابودی و تباهی هر جامعه است و کیفیت عقلانیت در سرمایه گذاری و تخصیص بودجه را نمایان می سازد. در پژوهش حاضر تلاش شده است تا ادراک و تجربه زیسته معلمان از منزلت اجتماعی شان، مورد واکاوی قرار گیرد. به این منظور 16 معلم از مدارس ابتدایی پسرانه منطقه 14 شهر تهران به شیوه هدفمند، انتخاب و داده ها به روش مصاحبه نیمه ساختاریافته گردآوری شدند.
نتایج نشان می دهند که شمار اندکی از معلمان به دلیل پررنگ بودن بعد معنوی حرفه معلمی، از منزلت اجتماعی شان راضی هستند، اما در اکثر موارد، معلمان به دلیل مخاطرات در چهار بعد سازمانی، اقتصادی، اجتماعی و شخصی از منزلت اجتماعی حرفه خود ناراضی هستند. از مهم ترین نشانگرهای شناسایی شده موثر بر نارضایتی معلمان در بعد اقتصادی می توان به حقوق، مزایا و عدم اعتبار شغلی، در بعد سازمانی به عملکرد مسئولان، کیفیت ورودی ها و ملاکها و معیارهای ارتقا در حرفه، در بعد اجتماعی به فرهنگ مادی جامعه و معیارهای مادی گرایانه منزلت اجتماعی، فرهنگ والدین و دانش آموزان، جایگاه حرفه معلمی در مقایسه با سایر مشاغل، عملکرد رسانه ها و در بعد شخصی به کاهش تعلق حرفه ای، احساس و افکار شخصی، ذهنیت معلم، رفتار شخصی و اخلاق حرفه ای اشاره کرد. کنکاش در مستندات پژوهشی و روایتهای معلمان نشان داد که وضعیت موجود، تمایل به کار مولد و تعلق حرفه ای را به شدت کاهش داده است و ضمن بروز بی انگیزگی، کم کاری و خستگی مفرط، علاقه به خروج از حرفه معلمی و بروز احساس پشیمانی از انتخاب این حرفه را موجب شده است.