طرح مسئولیت مدنی موسسات عمومی ناشی از عمل اشخاص بالقوه خطرآفرین در حقوق ایران و فرانسه

ویرانی اقتصادی و فرهنگی در برخی خانواده ها موجب ازدیاد افراد ولگرد و رها در جامعه می شود که نمونه ای از آن کارتن خواب ها هستند. این اشخاص معمولا صغیر، مجرم یا بیماران روانی اند. ولگردی و سرگردانی این اشخاص در جامعه زمینه ساز بروز جرائم و خطرهایی است که قوانین دنیا را به سمت جرم انگاری این پدیده سوق داده، اما در مورد جبران خسارات ناشی از فعل این اشخاص معمولا سیاستی اتخاذ نشده است. یکی از نگرانی های حقوق امروزی مسئله جبران خساراتی است که در جامعه از سوی اشخاص بالقوه خطرآفرین مانند افراد بیمار و محجور یا جوانان خلاف کار یا اشخاص ولگرد رخ می دهد که به صورت افراد خطرناک در جامعه بدون سرپرست رها شده اند. در مواردی اشخاص حقیقی یا حقوقی عهده دار نگهداری از این اشخاص هستند که در حقوق فرانسه مشمول ماده 1242 و در ایران مشمول ماده 7 قانون مسئولیت مدنی بوده و اشخاص مزبور با شرایطی مسئول جبران چنین خساراتی خواهند بود. اما بخشی از این خسارات در شرایطی رخ می دهد که هیچ شخص حقیقی یا حقوقی عهده دار نگهداری از این اشخاص نبوده و سوال اساسی این است که آیا زیان دیگان این بخش از خسارات به حال خود رها خواهند شد یا می توان شخص حقوقی مانند دولت را مسئول جبران چنین خساراتی دانست. در حقوق فرانسه براساس یک نظر می توان در شرایط کنونی از دولت ها انتظار داشت جبران چنین خساراتی را تقبل کنند. این ایده در حقوق ایران طرح نشده است، اما می توان با کمک حقوق فرانسه مسئله مزبور را بررسی کرد.