اهمیت مسیر پروتئازوم یوبی کوئیتین در ایجاد مقاومت به گلوکوکورتیکوئیدها در لوسمی لنفوبلاستیک حاد

لوسمی لنفوبلاستیک حاد(ALL)، شایع ترین سرطان در سنین کودکی محسوب می شود. حدود 20% کودکان مبتلا، به داروهای موجود مقاومت نشان می دهند. یکی از عوامل اصلی پیش آگهی ضعیف در بیمارانی که دچار عود شدند، مقاومت به گلوکوکورتیکوئیدها می باشد. لذا شناسایی نشانگرهای مقاومت یا حساسیت به گلوکوکورتیکوئیدها و بررسی چگونگی تعامل این پروتئین ها می تواند ابزاری مفید به منظور بهبود استراتژی های تعیین پیش آگهی بیماری باشد.
در یک مطالعه تجربی، شبکه تعامل پروتئینی بین 14 پروتئین شناسایی شده در پروتئوم سلول های ALL تیمار شده با گلوکوکورتیکوئیدها بررسی شدند. برای این منظور از روش شبکه ژنی و پایگاه داده آنلاینSTRING ، به عنوان ابزار جستجوی بازیابی تعامل ژن ها و پروتئین ها، استفاده گردید.
با استفاده از روش های پروتئومیکی، 14 پروتئین تغییر بیان یافته به نام های SRSF3، CNBP،VDAC1 ، SNX3 ، PFDN6،PSMB2 ،STMN1 ، PPP4R4،DUT ،CAPZA1 ،CAPZB ، PNP،CLIC1 و PSME1 بعد از تیمار با پردنیزلون و دگزامتازون در دو رده سلولی حساس(Nalm-6) و مقاوم(Reh) به گلوکوکورتیکوئیدها شناسایی شدند. ارتباط بین پروتئین های مذکور در پایگاه داده STRING مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
به طور کلی یافته ها نشان می دهد که مسیر پروتئازوم- یوبی کوئیتین نقش عملکردی در القاء مکانیسم مقاومت به گلوکوکورتیکوئید در ALL ایفا می کند. لذا بررسی پروتئین های کلیدی کنترل کننده مسیر مذکور می تواند نقش مهمی در روشن سازی مکانیسم القاء مقاومت به گلوکوکورتیکوئیدها و به تبع آن پیش آگهی بیماری داشته باشد.