ارائه مدل ریاضی برای مکان یابی حداکثر پوششی با داشتن تسهیلات پشتیبان و رویکرد پویا برای مواقع اضطراری

در این پژوهش، مدلی برای مکان یابی آمبولانس ها با در نظر گرفتن وسیله پشتیبان (برای بالا بردن قابلیت اطمینان) و محدویت ظرفیت برای آمبولانس ها زمینی ارائه شده است. این مدل برای مواقع اضطراری (جنگ و بلایای طبیعی) در نظر گرفته شده است. در این مدل مقدار تقاضای پوشش داده شده برای هر نقطه تقاضا وابسته به تعداد دفعات پوشش توسط تسهیلات و مقدار تقاضا می باشد. مقدار تقاضا و شعاع پوشش آمبولانس ها در دوره های مختلف با توجه به شرایط و کاربرد مدل، پویا در نظر گرفته شده است. آمبولانس ها قابلیت مکان یابی مجدد در دوره های مختلف را دارا می باشند. در این مدل دو نوع آمبولانس زمینی و هوایی برای مکان یابی در نظر گرفته شده است. آمبولانس های هوایی به عنوان آمبولانس های پشتیبان در نظر گرفته شده است. آمبولانس های زمینی و هوایی به عنوان آمبولانس هایی با داشتن محدودیت ظرفیت در نظر گرفته شده است. برای حل این مدل، کروموزوم سازی (تولید جواب اولیه) به شیوه ای ارائه شده است که کروموزوم مکان یابی برای آمبولانس های زمینی و هوایی در یک کروموزوم کلی ارائه شده است. این مدل چون یک مدل پیچیده ای می باشد برای حل آن از الگوریتم شبیه سازی تبرید مبتنی بر جمعیت 1با رویکرد کروموزوم تلفیقی استفاده شده است. در نهایت نتایج الگوریتم ارائه شده برای حل مدل با الگوریتم شبیه سازی تبرید2 مقایسه شده است. نتایج نشان داده کیفیت الگوریتم ارائه شده نسبت به الگوریتم شبیه سازی تبرید بهتر می باشد.