رویکردی جهت بهینه سازی استراتژی های مداخله و تخصیص منابع در کنترل بیماری های عفونی

بیماری های عفونی امروزی همواره تهدیدی برای بشریت بوده و از بزرگ ترین عوامل مرگ ومیر کودکان و جوانان هستند. اگرچه این بیماری های تهدیدی جدی برای سلامت عموم هستند، منابع برای کنترل این بیماری ها محدود است. به همین دلیل استفاده کارا از منابع موجود در جهت کنترل این نوع بیماری های از اهمیت زیادی برخوردار است. در این راستا، تحقیقات زیادی در جهت استفاده از مدل های ریاضی جهت انتخاب استراتژی کارا در کنترل این نوع بیماری ها انجام شده است که در اغلب آن ها از مدل های اپیدمی استفاده شده است. بطور کلی این مدل ها ابزار سودمندی برای مطالعه روند رشد بیماری ها هستند. محققان از این ابزار برای بررسی نحوه تخصیص منابع در همه گیری ها استفاده می کنند. این مدل ها انواع گوناگونی دارند که اغلب با عنوان مدل های کرماک-مک کندریک شناخته می شوند و بیماری ها را بر اساس حالت افراد به حالت های مختلف دسته بندی می کنند. تمرکز ما در این مقاله بر مدل اپیدمی SEIR تصادفی با نواحی جغرافیایی مختلف و تعامل بین آن ها است. اثر مداخلات مختلف سیستم سلامت بر مدل اپیدمی بررسی می شود. پس ازآن مدل برنامه ریزی ریاضی برای تخصیص منابع در مداخلات مختلف سیستم سلامت ارائه می شود و از تحلیل هزینه-اثربخشی برای یافتن مقرون به صرفه ترین استراتژی استفاده می شود. بودجه ای به عنوان محدودیت هزینه در نظر گرفته می شود و بهترین استراتژی بر اساس آن ارائه می شود. در انتها با مثال عددی نتایج حاصل از مدل موردبررسی قرار می گیرد.