ارزیابی اثر مقادیر مختلف اصلاح کننده های طبیعی و مصنوعی خاک بر عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه گندم

به منظور ارزیابی اثر مقادیر مختلف مواد اصلاح کننده طبیعی و مصنوعی خاک بر عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه گندم، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی مرکز آموزش عالی کاشمر اجرا شد. در این پژوهش تیمار های آزمایشی شامل چهار مقدار هیدروژل A200؛ صفر (S0)، 1 (S1)، 2 (S2) و 3 (S3) گرم در کیلوگرم خاک، چهار مقدار ورمی کمپوست؛ صفر (V0)، 2 (V1)، 3 (V2) و 4 (V3) گرم در کیلوگرم خاک و سه میزان آبیاری؛ 40 (W1)، 20 (W2) و صفر (W3) درصد نقصان رطوبتی بودند. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و به صورت گلدانی در تعداد 144 عدد گلدان اجرا شد. نتایج نشان داد که بیش ترین میزان زیست توده و عملکرد دانه در تیمار S3V3W3 به ترتیب به میزان 7/81 و 35 گرم در گلدان و کم ترین میزان زیست توده و عملکرد دانه نیز در تیمار S0V0W1 به ترتیب به میزان 35 و 2/10 گرم در گلدان به دست آمد. کاربرد هیدروژل A200 و ورمی کمپوست به ترتیب باعث افزایش 88/31 و 5/18 درصدی عملکرد بیولوژیک و 5/23 و 25/20 درصدی عملکرد دانه گندم شده است. تحت شرایط این آزمایش، اثر متقابل هیدروژل A200 و ورمی کمپوست بر عملکرد دانه معنی دار نشد. اثر هیدروژل A200 و ورمی کمپوست بر روی عملکرد دانه معنی دار شد به طوری که بیش ترین مقدار عملکرد دانه مربوط به تیمار 2 گرم در کیلوگرم خاک هیدروژل A200 و 3 گرم در کیلوگرم خاک ورمی کمپوست و بیش ترین مقدار عملکرد بیولوژیک مربوط به تیمار 3 گرم در کیلوگرم خاک هیدروژل A200 و 4 گرم در کیلوگرم خاک ورمی کمپوست بدست آمد. کاربرد جداگانه هیدروژل A200 و ورمی کمپوست برای رسیدن به حداکثر میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه قابل توصیه است.