تعیین عوامل موثر بر بقای پیوند کلیه در بیماران پیوندی از دهنده زنده با استفاده از مدل جنگل تصادفی بقا

روش رایج در برآورد شاخص های بقا، مدل کاکس است. در داده هایی با حجم بالا، وجود اثر متقابل از درجات مختلف در مدل قابل انتظار است. در چنین وضعیتی مدل کاکس عمل کرد مناسبی ندارد.مدل انباشت تصادفی بقا (Random survival forest، RSF) به عنوان جایگزین مدل کاکس می تواند در چنین وضعیتی مفید باشد. هدف این مطالعه تعیین عوامل موثر بر بقای پیوند کلیه در بیماران پیوندی از دهنده زنده با استفاده از روش RSF است.
این مطالعه هم گروهی تاریخی بر روی 459 بیمار دریافت کننده پیوند کلیه از دهنده زنده طی سال های 1390-1373 شهر همدان می باشد. مدت زمان بین پیوند کلیه و رد برگشت ناپذیر پیوند به عنوان پاسخ در نظر گرفته شد. مدل سازی عوامل موثر در میزان بقا، با استفاده از مدل کاکس و RSF انجام و دو مدل مقایسه شد.
میزان بقای 5، 10 و 15 سال به ترتیب 60/91%، 30/85% و 90/74% به دست آمد. سن گیرنده پیوند، شرایط بیمار در زمان ترخیص، میزان هموگلوبین گیرنده، میزان آخرین کراتنین و استفاده از داروهای مهارکننده ایمنی به عنوان مهم ترین متغیرها در روش RSF شناسایی شدند. متغیرهای سن گیرنده، شرایط بیمار در زمان ترخیص و استفاده از داروهای مهارکننده ایمنی در مدل کاکس معنی دار شد.
در صورت استفاده از مدل کاکس تنها متغیرهای سن گیرنده، شرایط بیمار در زمان ترخیص و استفاده از داروهای مهارکننده ایمنی بر بقای پیوند متغیرهای تاثیرگذار شناسایی می شوند در صورتی که روش RSF با پذیره های محدود کننده کم تر قادر است عوامل مرتبط بر بقا را با دقت بالاتری تعیین نماید.