اثیر 12 هفته تمرین مقاومتی فزاینده گروهی با ضمیمه موسیقایی بر کارکرد حرکتی درشت و مشارکت در فعالیت های ورزشی در کودکان فلج مغزی اسپاستیک

ضعف عضلانی یک اختلال شایع در کودکان فلج مغزی اسپاستیک است که باعث مشکلاتی در انجام مهارت هایی مانند ایستادن، راه رفتن و دویدن می شود. هدف مطالعه حاضر تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی فزاینده گروهی با ضمیمه موسیقایی بر کارکرد حرکتی درشت و مشارکت در فعالیت های ورزشی کودکان فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک بود.
27 کودک گردشی فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک از کلینیک های کاردرمانی و مدارس استثنایی استان البرز که شامل (9 دختر و 18 پسر) با میانگین سنی دختران (5/10 سال) و پسران (11 سال) بودند به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله 12 هفته تمرین مقاومتی فزاینده گروهی با ضمیمه موسیقایی را که بر عضلات اندام های تحتانی متمرکز بود را برای سه زمان در هر هفته به مدت 55 دقیقه انجام دادند. به منظور سنجش کارکرد حرکتی درشت از ابعاد D (ایستادن) و E (راه رفتن، دویدن و پریدن) آزمون GMFM و برای سنجش مشارکت در فعالیت های ورزشی از پرسش نامه ارزیابی مشارکت و لذت کودکان (CAPE) استفاده شد.
در پایان مداخله افزایش معناداری در میانگین کارکرد حرکتی درشت گروه مداخله مشاهده شد که نسبت به گروه کنترل معنادار بود (05/0p<). اما بین دو گروه کنترل و مداخله تفاوت معناداری در میانگین مشارکت ورزشی مشاهده نشد (05/0

نتیجه گیری

یافته های این مطالعه پیشنهاد می کند که تمرکز بر کارکردهای انگیزشی محیط تمرینات مقاومتی می تواند دارای قابلیت بالایی در تاثیرگذاری این نوع تمرینات بر کارکرد حرکتی درشت کودکان فلج مغزی باشد؛ اگر چه نمی تواند تاثیر معناداری بر مشارکت ورزشی این کودکان داشته باشد.