سلامت اجتماعی در سالمندان: نقش عزت نفس، خودکارآمدی و شادکامی

تاکید سازمان بهداشت جهانی بر اهمیت سلامت اجتماعی، در کنار سلامت فیزیکی، سبب شده تا امروزه سلامت اجتماعی به دغدغه ی مشترک جامعه شناسان و برنامه ریزان اجتماعی در هر جامعه ای تبدیل شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش عزت نفس، خودکارآمدی و شادکامی در پیش بینی سلامت اجتماعی سالمندان صورت پذیرفت. این مطالعه یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه سالمندان مرد بالای 60 سال شهر اردبیل در سال 1395 بودند که به روش نمونه گیری در دسترس 116 نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از ابزارهای عزت نفس کوپراسمیت، خودکارآمدی شوارزر و جروسالم، شادکامی آرگایل و مقیاس سلامت اجتماعی کییز و شپیرو استفاده شد. داده های پژوهش با روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین عزت نفس (61/0r=)، خودکارآمدی (57/0r=) و شادکامی (53/0r=) با سلامت اجتماعی در بین سالمندان رابطه معنی داری وجود داشت. همچنین نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که عزت نفس، خودکارآمدی و شادکامی در سالمندان، سلامت اجتماعی آنان را پیش بینی می کنند (05/0p<). می توان نتیجه گرفت که عزت نفس، خودکارآمدی و شادکامی در زمره متغیرهای مرتبط با سلامت اجتماعی سالمندان بوده و توانایی پیش بینی آن را دارند. بنابراین با افزایش عزت نفس، خودکارآمدی و شادکامی، می توان سلامت اجتماعی را در سالمندان افزایش داد.