نظریه به گزینی، نقش و آثار آن در سبک زندگی اسلامی

هدف نوشتار حاضر، تبیین نظریه به گزینی بر اساس آموزه های وحیانی و تاثیرات آن در سبک زندگی اسلامی به مثابه راهبردی اساسی در مسیر رشد و تعالی، بر مبنای توانایی های ذاتی انسان بود.
این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده و با اشاره به مفهوم شناسی واژگان دخیل در بحث، به مبادی و مبانی کلامی و قرآنی به گزینی پرداخته و سپس از آثار به گزینی و نقش آن در سبک زندگی اسلامی سخن به میان آورده است.
انسان به گزین، با بهره گیری از این نظریه می تواند شاخصه های سبک زندگی خود را، مانند افزایش امید و انگیزه، دیدن افقهای تازه، مقبولیت و محبوبیت اجتماعی، داشتن زندگی طیب و نیکوی دنیوی، برخورداری از تفضلات الهی و منزلت قابل ستایش، بهبود بخشد.
فرایند این تحقیق به این نتیجه منتهی می شود که قرآن کریم با تاکید ویژه در استعمال واژه «احسن»، خواسته است که انسان با مجهز شدن به این ابزار فکری، متناسب با ظرفیتهای انسانی اش، سبکی نو در زندگی طراحی و ایجاد کند و در تنگناها و پیچ و خمهای زندگی به دستاویزی برای خروج از بحران و بن بستها چنگ زند.