اثر تنش خشکی بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی سه گونه چمن گرمسیری رایج در خشک منظر

امروزه به دلیل حفاظت از آب به عنوان منبعی مهم از یک سو و نقش غیرقابل جایگزین فضای سبز از سوی دیگر ما را به سمت پذیرش رویکردی به نام خشک منظر سوق می دهد. کاشت گیاه مناسب، مسئله ای کلیدی در خشک منظر به حساب می آید و عدم درک درست از گزینش گونه های گیاهی، خود می تواند عامل شکست در اهداف صرفه جویی آب باشد. به هرحال برای دستیابی به چمن سالم و زیبا باید از گونه های مناسب برای هر منطقه استفاده شود، تا جلوه سبز آن پایدار بماند. در این پژوهش گونه های پاسپالوم (Paspalum notatum Flugge.) و زوی شیا (Zoysia tenuifolia L.) با گونه برموداگراس (Cynodon dactylon L.) که یک چمن رایج در اهواز است، در شرایط تنش خشکی 50% ظرفیت مزرعه، در دو زمان مقایسه شدند و در پایان بهترین گونه برای این منطقه معرفی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی انجام شد. فاکتور اول زمان اندازه گیری و فاکتور دوم نوع گونه بود و برای هر تیمار چهار تکرار (بلوک) درنظر گرفته شد. موارد اندازه گیری شده شامل: وزن تر و خشک روشاخساره، وزن تر و خشک ریشه، وزن تر و خشک ته شاخساره، وزن تر و خشک کل، میانگین عمق ریشه دهی، میزان کلروفیل a، b و کل، میزان قندهای پنتوز، هگزوز و کل، میزان عناصر کلسیم، پتاسیم و سدیم در دو زمان پس از تابستان و پس از زمستان بود. نتایج پژوهش نشان داد که گونه پاسپالوم نسبت به دو گونه دیگر برتری داشت. این گونه با کاهش رشد شاخساره، که ازنظر مدیریت فضای سبز ویژگی مثبتی می باشد و همچنین افزایش رشد ریشه، مقاومت بیشتری به تنش خشکی از خود نشان داد و درنتیجه می تواند کارآیی فتوسنتزی بالاتری داشته باشد. از مکانیسم های دیگر این گونه افزایش میزان پتاسیم و کلسیم بود، که این دو یون نقش اساسی در تنظیم اسمزی و تحمل به تنش دارند. به طورکلی این گونه با داشتن مکانسیم های مختلف، سبب حفظ رشد و ثبات کلروفیل در تنش خشکی موجود در فضای سبز شهر اهواز گردید.