ارزیابی روش های لاتکس آگلوتیناسیون و هماگلوتیناسیون غیرمستقیم در تشخیص دیکروسلیوزیس گوسفند

ترماتود دیژن دیکروسلیوم دندریتیکوم انگل کبد، مجاری صفراوی و کیسه ی صفرای پستانداران خصوصا نشخوارکنندگان است که با استفاده از روش های ایمنی شناسی می توان به تشخیص زود هنگام آلودگی اقدام نمود. مقایسه آگلوتیناسیون لاتکس و هماگلوتیناسیون غیر مستقیم در تشخیص آنتی بادی ضد دیکروسلیوم دندریتیکوم در سرم گوسفندان آلوده بود.
پس از جداسازی انگل های زنده از کبد 50 راس گوسفند آلوده، بخشی از انگل ها به منظور تهیه ی آنتی ژن پیکری با استفاده از سونیکاتور هموژن شدند و بخشی دیگر در شرایط استریل به محیط کشت انتقال یافتند تا از مواد ترشح شده از انگل به عنوان آنتی ژن دفعی ترشحی استفاده شود. از گوسفندان آلوده و بره های غیر آلوده به دیکروسلیوم دندریتیکوم به منظور تهیه ی سرم های مثبت و منفی خونگیری به عمل آمد. جهت تست آگلوتیناسیون لاتکس روی ذرات لاتکس، آنتی ژن ها جداگانه اضافه و مخلوط شدند تا اتصال آنتی ژن به ذرات لاتکس برقرار شود. نمونه های سرم مثبت و منفی به لاتکس فوق اضافه و از نظر واکنش لاتکس آگلوتیناسیون مورد بررسی قرار گرفتند. در آزمایش هماگلوتیناسیون غیر مستقیم پس از رقت سازی سرم ها، به گلبول قرمز حساس شده، آنتی ژن اضافه و مخلوط گردید و از نظر ظهور واکنش هماگلوتیناسیون مورد بررسی قرار گرفتند.
حساسیت و ویژگی روش لاتکس آگلوتیناسیون با استفاده از آنتی ژن دفعی ترشحی به ترتیب 84% و 6/97 % و در استفاده از آنتی ژن پیکری 96 % و 6/97 % محاسبه شد. حساسیت و ویژگی روش هماگلوتیناسیون غیر مستقیم با استفاده از آنتی ژن دفعی ترشحی به ترتیب 60 % و 9/92 % و در استفاده از آنتی ژن پیکری 92 % و 7/66 % محاسبه شد.
نتیجه گیری نهایی: : با توجه به بررسی حاضر روش لاتکس آگلوتیناسیون با استفاده از آنتی ژن دفعی ترشحی و سوماتیک از حساسیت و ویژگی بالایی برخوردار است و روشی سریع و بدون نیاز به ابزارخاص در تشخیص دیکروسلیوزیس می باشد.