مروری بر رزین ها و افزودنی های با خاصیت ذاتی ضدمیکروبی مورد استفاده در پوشش ها

از بین بردن و جلوگیری از انتشار میکروب ها از گذشته مورد توجه قرار داشته است. از جمله راه های مبارزه با عوامل بیماری زا استفاده از پوشش های ضدمیکروبی می باشد. رزین های آکریلیک و متاکریلیک، پلی الکترولیت های مزدوج کاتیونی، رزین های سیلوکسانی، رزین های پرشاخه و درخت سان، رزین های با گروه انتهایی آمونیم چهارتایی، رزین های ناهمگون حاوی اتم نیتروژن در زنجیره اصلی، رزین های حاوی گوانیدین، رزین های تقلیدکننده پپتیدهای طبیعی، پپتیدهای مصنوعی، رزین های با زنجیره اصلی آریل آمید و فنیل اتیلن، رزین های هالوژن دار و حاوی مشتقات فسفر و گوگرد، رزین های مشتقات فنل و بنزوئیک اسید، و ترکیبات آلی - فلزی، موادی هستند که مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین برای ایجاد فعالیت ضدمیکروبی در آنها، عملیات دیگری مانند ادغام کووالانسی ترکیبات ضد میکروبی با وزن مولکولی کم، پیوند پپتیدهای ضدمیکروبی، پیوند زدن دیگر رزین های ضدمیکروبی، افزودن ترکیبات ضدمیکروبی با وزن مولکولی کم، آلیاژکردن با رزین های ضدمیکروبی و افزودن ترکیبات ضدمیکروبی معدنی به رزین ها توسط محققان مختلف صورت گرفته است. در این مقاله نمونه هایی از این پژوهش ها به طور مختصر آورده شده است.