تاثیر مشتقات دی هیدروپیریدینی بر ضربان و قدرت انقباضی دهلیز مجزای خوکچه هندی

داروهای مسدد کانال کلسیم مانند نیفدیپین کاربرد فراوانی در درمان بیماری های مختلف قلبی- عروقی از قبیل آنژین، آریتمی و افزایش فشار خون دارند؛ بنابراین بررسی اثرات قلبی- عروقی مشتقات این داروها از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی اثرات مشتقات دی هیدروپیریدینی سنتز شده بر ضربان و قدرت انقباضی دهلیز مجزای خوکچه هندی و مقایسه این اثرات با داروی نیفدیپین می باشد.
این مطالعه از نوع تجربی بود که در گروه فارماکولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. در این مطالعه 32 عدد خوکچه هندی نر به طور تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. پس از بیهوش کردن حیوانات، دهلیز جدا شده و به دستگاه فیزیوگراف متصل گردید. سه مشتق دی هیدروپیریدینی سنتز شده و نیفدیپین با غلظت های 9-10 تا 3-10 مولار به صورت تجمعی به حمام بافتی اضافه گردیده و اثرات آن ها بر تعداد ضربان و قدرت انقباضی دهلیز ها بررسی گردید.
اثر مهاری تمامی این مشتقات بر روی تعداد ضربان دهلیز مجزا در غلظت های 5-10 تا 3-10 مولار قوی تر از نیفدیپین بود (001/0≥p) ، در حالی که در مقایسه با نیفدیپین اثر ضعیف تری در کاهش قدرت انقباضی دهلیز در غلظت های 8-10 تا 10-3 مولار داشتند (001/0≥p).
با توجه به اثر قوی تر این مشتقات در کاهش تعداد ضربان دهلیز و اثر کمتر بر روی قدرت انقباضی نسبت به داروی نیفدیپین، ممکن است که این مشتقات اثرات ضد آنژینی با کمترین اثر بر روی نیروی انقباضی قلب را داشته باشند.