بررسی ارتباط وزن دهی و بازه تغییرات مقادیر معیارها در تصمیم گیری های مکانی چند معیاره

بسیاری از تصمیم گیری های مکانی در دنیای واقعی به طور ذاتی، تصمیم گیری های چند معیاره می باشند. یک تحلیل تصمیم گیری مکانی چند معیاره عبارت است از فرآیندی که در آن یک یا چند گزینه مکانی بر اساس مجموعه ای از معیارهای مختلف، توسط یک یا گروهی از افراد، ارزیابی شده و انتخاب می گردند. وزن دهی معیارها یکی از ارکان مهم تحلیل های تصمیم گیری مکانی چند معیاره به شمار می آید. بر طبق اصل حساسیت به تغییرات مقادیر معیارها، مقدار وزن یک معیار علاوه بر اهمیت نسبی آن معیار نسبت به سایر معیارها، تابع محدوده و یا بازه تغییرات مقادیر آن معیار (اختلاف بین مقادیر مینیمم و ماکزیمم برای یک معیار) نیز می باشد. هدف از این تحقیق، پاسخ به سوال«آیا در یک تصمیم گیری مکانی چند معیاره مانند مکان یابی، تصمیم گیران به چه میزان بازه تغییرات مقادیر معیارها را در حین وزن دهی در نظر می گیرند؟» می باشد. به منظور دستیابی به اهداف این پژوهش، مسئله مکانی یابی پارکینگ های عموی در منطقه 22 شهر تهران به عنوان مطالعه موردی انتخاب گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که تصمیم گیران در حالت تصمیم گیری فردی (بدون دسترسی به تصمیم گروهی) 5/55، 8/26، 5/24 و 5/14 درصد و در حالت تصمیم گیری گروهی (با دسترسی به تصمیم گروهی) 8/21، 6/8، 4/8 و 9/7 درصد از بازه های مقادیر معیارها را به ترتیب در چهار حجم اطلاعات تصمیم گیری مختلف بررسی نمودند. همچنین نتایج آزمون آماری ANOVA نشان می دهد که این نسبت با افزایش حجم اطلاعات تصمیم گیری کاهش می یابد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که تصمیم گیران در حین وزن دهی معیارها به ویژه زمانی که با حجم اطلاعات تصمیم گیری بالایی مواجه هستند، عمدتا اهمیت نسبی معیارها را در نظر گرفته و اکثر مواقع بازه یا محدوده تغییرات مقادیر معیارها را نادیده می گیرند.