توسعه یک راهکار عامل مبنا برای مدل سازی تغییرات کاربری اراضی

حفظ الگوهای منسجم و مطلوب توسعه شهری از مشکلات اکثر شهرهای ایران می باشد و تنها راهکار ایده ال و مطلوب توسعه شهری همگون، برنامه ریزی برای نحوه استفاده از زمینهای شهری برای حال و آینده شهرهاست؛ چرا که برنامه ریزی کاربری اراضی شهری یکی از محورهای اصلی برنامه ریزی شهری است که همراه با برنامه ریزی شبکه، فضای سبز، تاسیسات شهری و غیره ، استخوان بندی اصلی شهر و نحوه توسعه آتی شهر را مشخص می کند. نحوه رویکرد و چگونگی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری نقش اساسی در کیفیت و کارآیی برنامه های جامع شهری خواهد داشت. در سال های اخیر به منظور حل مشکلات موجود در نحوه رویکرد و چگونگی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری استفاده از تکنولوژی عامل مبنا رشد قابل ملاحظه ای پیدا کرده است. عامل ها با تجمیع و ادغام تصمیم گیری های فردی الگوهای حاصله را تولید می کنند.
در این تحقیق، یک مدل عامل مبنای پویا در محیط GIS، برای مدل سازی رشد شهری با توجه به تغییرات کاربری اراضی توسعه داده شده است. به منظور مدل سازی تغییرات کاربری اراضی از عامل های محدودیت های فیزیکی، تناسب (سازگاری) و محدوده حفاظتی استفاده شده است. مدل توسعه داده شده دارای محیطی منطعف با قابلیت تغییر پارامترها و مقادیر اولیه با هدف مدل سازی رشد شهری است و رشد شهری شهر تهران در بازه زمانی 5 ساله مورد بررسی قرار گرفته است. عامل های این مدل قطعات زمین، محدودیت های فیزیکی، تناسب و محدوده حفاظتی می باشد. این عامل ها می توانند در هر گام زمانی وضعیت خود را از توسعه نیافته به توسعه یافته تغییر دهند. تصمیم عامل برای تغییر وضعیت خود بر مبنای معیارهای شایستگی مشخص شده و محدودیت های لحاظ شده انجام می شود و در این میان ویژگی های مرتبط عامل نیز مورد ارزیابی قرار می گیرند.