شیوع چاقی و اضافه وزن در زنان سالمند مقیم خانه های سالمند شیراز در سال 1395 و ارتباط آن با فعالیت جسمانی

شیوع اضافه وزن و چاقی در افراد سالمند رو به افزایش است و میزان شیوع چاقی در زنان سالمند بیشتر از مردان است. هدف از تحقیق حاضر بررسی شیوع چاقی و اضافه وزن در زنان سالمند مقیم خانه های سالمند شیراز و ارتباط آن با فعالیت جسمانی است.
تعداد 186 زن سالمند مقیم خانه های سالمند شیراز (در سال 1395) به طور داوطلبانه در این پژوهش توصیفی - تحلیلی از نوع همبستگی شرکت کردند. ابتدا قد و وزن آزمودنی ها جهت محاسبه شاخص توده بدنی، محیط دور کمر و دور باسن جهت محاسبه چاقی شکمی محاسبه شد. برای ارزیابی وضعیت آمادگی جسمانی از پرسشنامه فعالیت جسمانی بین المللی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار 16/ SPSS و آزمون های آماری ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن و کروسکال والیس و یومان ویتنی استفاده شد (05/0 =α).
نتایج نشان داد که در زنان سالمند مقیم خانه های سالمند شیراز، میزان شیوع چاقی عمومی 7/23 درصد، شیوع اضافه وزن 5/57 درصد و 8/18 درصد دارای شاخص توده بدنی نرمال بودند. همچنین 6/87 درصد زنان دارای چاقی شکمی و 4/12 درصد دارای وضعیت طبیعی بودند. بین میزان فعالیت جسمانی و شاخص توده بدنی (001/0=p، 36/0-=r) و بین میزان فعالیت جسمانی با چاقی شکمی (04/0=p، 18/0-=r) ارتباط معنی دار معکوسی مشاهده شد.
با توجه به شیوع نسبتا بالای اضافه وزن و چاقی در زنان سالمند و وجود رابطه معکوس آن با میزان فعالیت جسمانی می توان نتیجه گرفت که میزان فعالیت جسمانی سالمندان می تواند میزان چاقی عمومی و شکمی را تحت تاثیر قرار دهد. لذا می توان جهت پیشگیری و کاهش میزان چاقی و اضافه وزن با توجه به شرایط خاص سالمندان فعالیت جسمانی را افزایش داد.