بهینه سازی تکثیر درون شیشه ای آلسترومریا با استفاده از کشت جوانه انتهایی، القاء کالوس و باززایی گیاه

این پژوهش در دو آزمایش متفاوت جهت بهینه سازی تکثیر درون شیشه ای آلسترومریا انجام شد. آزمایش اول: اثر بنزیل آمینوپورین (BAP) (صفر، 5/0، یک، 5/1و دو میلی گرم در لیتر) و ایندول بوتیریک اسید (IBA) (صفر، 1/0 و 2/0 میلی گرم در لیتر) روی جوانه های انتهایی (1-8/0 سانتی متر) رشد یافته از نوک شاخه های جوان رقم فوجی (Fuji) و آزمایش دوم: اثر 2،4-D (صفر، یک، دو، چهار، شش و هشت میلی گرم در لیتر)، پیکلورام (صفر، یک، دو، چهار، شش و هشت میلی گرم در لیتر) و BAP (صفر و 5/0 میلی گرم در لیتر) روی القاء کالوس جنینی از برگ های اولیه گیاهچه در گونه لیگتو بررسی شد. در هر دو آزمایش محیط کشت MS استفاده شد. در آزمایش اول: بالاترین تعداد شاخه ها در یک میلی گرم در لیتر BAP + 1/0 میلی گرم در لیتر IBA به دست آمد (27/4). نتایج نشان داد که افزایش غلظت BAP باعث کاهش طول شاخساره و میان گره شد که می تواند به سبب کاهش غالبیت انتهایی حاصل از اثر IBA باشد. بالاترین تعداد ریشه (25/3) در غلظت 2/0 میلی گرم در لیتر IBA بدون BAP و بالاترین تعداد ریزوم (5/3) در محیط کشت حاوی یک میلی گرم در لیتر BAP و بدون IBA به دست آمد. در آزمایش دوم: حداکثر کالوس جنینی متراکم (13/29 %) با دو میلی گرم در لیتر پیکلورام و 5/0 میلی گرم در لیتر BAP، سپس توسط دو میلی گرم در لیتر 2،4-D و 5/0 میلی گرم در لیتر BAP به دست آمد. جهت پرآوری کالوس، هر دو نوع کالوس روی MS همراه با 4 میلی گرم در لیتر پیکلورام نگه داری شدند.