بررسی تاثیر استفاده از بیوچار در کارایی بیوراکتورهای حذف نیترات از زه آب زهکش های زیرزمینی

بیوچار زغال تهیه شده از زیست توده گیاهی و ضایعات کشاورزی تحت شرایط اکسیژن محدود است. در فرآیند تهیه این زغال دی اکسید کربن در اتمسفر آزاد نمی شود و از این رو سرشار از کربن است. مطالعات بسیاری به بررسی توانایی بیوچار در بهبود وضعیت خاک وحفظ مواد مغذی خاک پرداخته اند. ولی تاکنون مطالعات انگشت شماری به بررسی تاثیر بیوچار در حذف نیترات از زه آب ها پرداخته اند. فرض تحقیق حاضر این است که بکارگیری بیوچار به جای مواد خام کربنی در بیوراکتور حذف نیترات، بدلیل دارا بودن مقادیر بالاتر کربن، می تواند باعث حذف کارآمدتر نیترات از زهکش های زیرزمینی گردد. به منظور ارزیابی اثر ترکیب های مختلف بیوچار (0، 10، 15،20 و30 درصد) و همچنین اثر مقادیر مختلف غلظت نیترات ورودی (40 و 160 میلی-گرم در لیتر) بر عملکرد بیوراکتور حذف نیترات، بیوراکتورهایی با لوله های پلی اتیلنی با ارتفاع 125 سانتی متری شبیه سازی شدند. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد، درصد حذف نیترات در ستون های آزمایش به طور معنی داری تحت تاثیر درصد بیوچار به کار رفته در آن ها قرار دارد و بیشترین مقدار آن در ستون های حاوی 30 درصد بیوچار (4/96 درصد) و کمترین مقدار آن در تیمار شاهد (7/80 درصد) مشاهده شد. همچنین اثر غلظت نیترات ورودی بر درصد حذف نیترات معنی دار و درصد حذف نیترات در تیمار C2 (160 میلی گرم در لیتر) کمتر از تیمار C1 (40 میلی گرم در لیتر) و به ترتیب 9/89 و 4/91 درصد بود.