صلاحیت بالینی پرستاران: یک مطالعه توصیفی

مطالعات انجام شده در زمینه بررسی صلاحیت بالینی پرستاران و عوامل زمینه ای مرتبط با آن، نتایج متناقض و گاه دور از انتظاری داشته اند. با توجه به نقش صلاحیت های بالینی پرستاران در کیفیت مراقبت پرستاری، این مطالعه با هدف تعیین صلاحیت بالینی پرستاران شاغل در بیمارستان شهید بهشتی کاشان از دیدگاه خود آنها و سرپرستاران انجام شد.
در این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1396، صلاحیت بالینی 145 پرستار بخش های مختلف بیمارستان شهید بهشتی کاشان به روش خودارزیابی و نیز از دیدگاه 19 نفر از سرپرستاران آن بخش ها، بررسی شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه سنجش صلاحیت بالینی پرستاران بود که 73 مهارت مختلف پرستاری را در هفت حیطه شامل نقش ها و وظایف یاری رسانی، آموزش و راهنمایی، فعالیت های تشخیصی، موقعیت های مدیریتی، مداخلات درمانی، تضمین کیفیت و حیطه وظایف شغلی و سازمانی اندازه گیری می کند. سطح صلاحیت بر اساس مقیاس نمره دهی 100- 0 و میزان بکارکیری عملی مهارت های پرستاری در محیط بالینی بوسیله مقیاس چهار رتبه ای لیکرت تعیین و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS نسخه 13 استفاده شد.
پرستاران صلاحیت بالینی خود را با میانگین 08/67 و انحراف معیار 21/15 در سطح خوب و درصد بکارگیری مهارت های بالینی را 00/77 درصد با انحراف معیار 14/13، و سرپرستاران نیز صلاحیت بالینی پرستاران را با میانگین 24/78 و انحراف معیار 80/11 در سطح عالی بیان نمودند. یک رابطه مثبت بین صلاحیت بالینی پرستاران و میزان بکارگیری مهارت ها توسط آنها مشاهده شد (845/0=r ، 001/0=P ).
نتیجه گیری کلی: سطح صلاحیت بالینی و میزان بکارگیری مهارت های پرستاران از دیدگاه پرستاران و سرپرستاران آنها در سطح بالایی بود. همچنین رابطه مثبتی بین صلاحیت بالینی پرستاران و میزان بکارگیری این صلاحیت ها وجود داشت.