تحلیل راهبردهای بیابان زدایی منتج از مدل های تصمیم گیری با استفاده از تابع رفاه اجتماعی B&C

به منظور ارزیابی راهبردهای بیابان زدایی و ارائه راهبردهای بهینه با درنظرگرفتن مجموع معیارهای موثر از مدل های مختلف تصمیم گیری استفاده می شود که گاها نتایج اولویت بندی این مدل ها با هم همخوانی ندارد. این مسئله بستگی به ماهیت مدل، معیارهای در نظر گرفته شده و چگونگی وزن دهی معیارها توسط متخصصان به صورت گروهی دارد. لذا لازم است توابعی ارائه شود که بر مبنای منطق و اصول قوی و مبانی نظری مستدل از میان راهبردهای ارائه شده در هر منطقه توسط مدل های مختلف، ارجحیت راهبردها به صورت گروهی و نهایی ارائه شود. در این مقاله سعی شد این مهم توسط توابع رفاه اجتماعی به انجام رسد. در این میان از تابع B&C استفاده شد و راهبردهای بیابان زدایی منتج از 13 مدل تصمیم گیری در منطقه خضرآباد یزد مورد تحلیل قرار گرفت. به این منظور، پس از تشکیل ماتریس ترجیحات نسبی، تابع هدف شکل گرفت و مطابق مدل خطی B&C اولویت بندی نهایی حاصل شد. نتایج حاصل بیانگر این موضوع بود که راهبرد جلوگیری از تبدیل و تغییر نامناسب کاربری اراضی (18A)، توسعه و احیای پوشش گیاهی (23A)، تعدیل در برداشت از منابع آب زیرزمینی (31A)، کنترل چرای دام (20A) و تغییر در الگوی آبیاری و اجرای روش های کم آبخواه (33A) به عنوان راهبردهای ارجح می باشد.