رابطه کمال گرایی خودگرا و جامعه مدار با فرسودگی تحصیلی با توجه به نقش واسطه ای انگیزش درونی و بیرونی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه ای انگیزش درونی و بیرونی دانشجویان در رابطه میان کمال گرایی خودگرا و جامعه مدار با فرسودگی تحصیلی در دانشگاه فرهنگیان سمنان بود.

پژوهش حاضر با توجه به هدف کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان سمنان در سال تحصیلی 95-1394 بود. شرکت کنندگان 240 نفر از دانشجویان (144 مرد و 96 زن) بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شدند. همه آزمودنی ها مقیاس های کمال گرایی، انگیزش تحصیلی و فرسودگی تحصیلی را تکمیل کردند و داده ها با روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و مدل تحلیل مسیر تحلیل شدند.

یافته های پژوهش نشان داد که کمال گرایی خود گرا رابطه منفی و معناداری با فرسودگی تحصیلی دانشجویان دارد. کمال گرایی خودگرا به طور غیرمستقیم با میانجی گری انگیزش تحصیلی درونی نیز با فرسودگی تحصیلی دانشجویان رابطه منفی نشان داد. همچنین کمال گرایی جامعه مدار رابطه منفی و معناداری با فرسودگی تحصیلی دانشجویان داشت، اما اثر معناداری برای کمال گرایی جامعه مدار در ارتباط با فرسودگی تحصیلی با نقش واسطه ای انگیزش بیرونی بدست نیامد.

می توان نتیجه گرفت که عوامل شخصیتی مانند کمال گرایی خودگرا و انگیزش تحصیلی درونی تا حد زیادی می توانند فرسودگی تحصیلی را در دانشجویان دانشگاه تحت تاثیر قرار دهند.