بررسی تاثیر اسیدهیومیک و نسبت های نیتروژن روی برخی از ویژگی های فیزیولوژیکی برگ و بیوشیمیایی ریشه توت فرنگی

اسیدهیومیک یک ترکیب پلیمری (بسپاری) طبیعی آلی است که درنتیجه پوسیدگی مواد آلی خاک، به وجود می آید و برای افزایش تولید محصول و کیفیت آن به کار گرفته می شود. این ماده فعال ترین ترکیب خاک و مواد آلی هست که رشد گیاه و درنتیجه عملکرد را افزایش می دهد. مواد آلی موجود در ترکیبات هوموسی ممکن است حاوی ترکیباتی باشند که به عنوان سوبسترا (بستره) برای تولید ترکیبات فعال فیزیولوژیکی عمل کنند. این تحقیق باهدف کاهش کاربرد کودهای شیمیایی به ویژه نیتروژن و همچنین افزایش گسترش کشت گیاه توت فرنگی در شرایط نامناسب خاکی اجراشده است.
به منظور بررسی تاثیر کاربرد اسیدهیومیک و کود نیتروژن بر ویژگی های فیزیولوژیکی بیوشیمیایی توت فرنگی، آزمایشی به صورت کرت های دو بار خردشده (اسپلیت اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با کاربرد تیمارهای برگی و خاکی اسیدهیومیک هرکدام با چهار سطح (شاهد، 2، 4 و 6 کیلوگرم در هکتار) و تیمار کود نیتروژن با سه سطح (50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) با سه تکرار در محوطه دانشگاه محقق اردبیلی در طی سال های 4-1393 اجرا شد. در این بررسی سطوح نیتروژن در کرت های اصلی و نوع کاربرد اسیدهیومیک در کرت های فرعی و غلظت های اسیدهیومیک در کرت های فرعی فرعی قرار گرفت. در این بررسی شاخص های پایداری غشا، پتانسیل اسمزی، محتوای آب نسبی برگ و میزان پرولین ، قندهای محلول، نشاسته، پروتئین، فنول ریشه و عملکرد در بوته اندازه گیری شد.
نتایج و بحث: نتایج نشان داد، برهمکنش کود نیتروژن و روش کاربرد اسیدهیومیک با غلظت اسیدهیومیک تاثیر معنی داری بر صفات موردبررسی داشت (0.05P
کاربرد توام اسیدهیومیک با کود نیتروژن موجب بهبود جذب و افزایش کارایی کاربرد نیتروژن شده به طوری که کاربرد 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در مقایسه با مقادیر بیشتر و کمتر از آن نتیجه بهتری را موجب شد. همچنین مشاهده شد کاربرد روش خاکی اسیدهیومیک در مقایسه با محلول پاشی می تواند نتیجه بهتری داشته باشد. کاربرد 2 کیلوگرم در هکتار اسیدهیومیک به همراه 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن ترکیب تیماری مناسب برای توت فرنگی هست و این گیاه را نیز در شرایط نامساعد خاکی متحمل تر کرده و تولید محصول همراه باکیفیت بالاتری را سبب شود.