بررسی سطوح مختلف پتانسیل اکسیداسیون احیای (ORP) آب بر پارامترهای فیزیکوشیمیایی آب، شاخص های خون شناسی و هورمون کورتیزول ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

مطالعه پتانسیل اکسیداسیون احیایی (ORP) آب یک شاخص فیزیکوشیمیایی است که تحت تاثیر مجموعه مواد اکسیدکننده و احیاء کننده در آب می باشد. این شاخص علاوه بر این که بسیاری از پارامترهای کیفی آب را تحت تاثیر قرار می دهد، خود به تنهایی بیان گر شرایط عمومی کیفی آب نیز می باشد. با توجه به اهمیت و اثرات این شاخص بر سلامت زیستی آبزیان، تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر سطوح مختلف ORP آب بر شاخص های خون شناسی، هورمون کورتیزول ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) و فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب شامل COD، BOD، TOC، نیترات و فسفات انجام گرفت. برای انجام این تحقیق، تعداد 72 قطعه ماهی کپور معمولی با وزن متوسط 5±60 گرم در 4 تیمار ORP با سطوح 250-200 (تیمار شاهد)، 300-250 (تیمار اول)، 350-300 (تیمار دوم)، 400-350 (تیمار سوم) میلی ولت و با سه تکرار در مخازن 70 لیتری به مدت چهار هفته قرار گرفتند. در طول تحقیق، سطوح مختلف ORP در تیمارهای مختلف با ازون دهی توسط دستگاه ازون ساز به صورت روزانه تنظیم و اندازه گیری ORP نیز با دستگاه ORP متر دیجیتال انجام گردید. بر اساس نتایج، با افزایش سطح ORP در تیمارها، میزان هورمون کورتیزول خون ماهیان در تیمارهای ازون دهی شده افزایش یافته و تفاوت معنی‏داری (0.05≥P) با تیمار شاهد نشان دادند و بیشترین تلفات (42%) مربوط به تیمار دوم و سوم بود. نتایج فاکتورهای کیفی آب نشان داد که با افزایش سطح ORP، فاکتورهای BOD، COD و نیترات به طور معنی داری کاهش یافتند، اما افزایش سطح ORP تاثیر معنی داری بر شاخص های فسفات و TOC نشان نداد. همچنین، با افزایش سطح ORP، نتایج شاخص‏ های خون شناسی، افزایش معنی داری بین تیمارهای تحقیق در شاخص های گلبول سفید (WBC)، گلبول قرمز (RBC)، متوسط حجم گلبولی (MCV) و نوتروفیل نشان دادند. شاخص های متوسط هموگلوبین گلبولی (MCH)، هماتوکریت (HCT)، هموگلوبین (HB)، غلظت متوسط هموگلوبین گلبول قرمز (MCHC) و مونوسیت تفاوت معنی داری بین تیمارها نشان ندادند. به طور لی نتایج تحقیق نشان داد که دامنه ORP در محدوده 250 تا 300 میلی ولت نه تنها اثر منفی بر ماهیان و تلفات آنها ندارد، بلکه با بهبود شاخص های کیفی آب شرایط را برای زیست ماهیان نیز بهتر می کند.