بررسی فراوانی عوامل باکتریای هوازی و قارچی عفونت مجرای گوش خارجی و میزان حساسیت عوامل باکتریایی هوازی به دست آمده به آنتی بیوتیک های رایج مصرفی در شهر بیرجند

آگاهی از الگوی عوامل باکتریال هوازی و قارچی و میزان حساسیت آنها به آنتی بیوتیک های رایج، از اهمیت به سزایی در درمان عفونت مجرای گوش خارجی برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی شیوع انواع عفونت ها در مراجعه کنندگان شهرستان بیرجند به عنوان یک منطقه گرمسیری کویری به کلینیک های تخصصی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند بود.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی، از اردیبهشت ماه 1395 تا تیرماه 1396 بر روی 100 نفر از بیماران مبتلا به عفونت مجرای گوش خارجی مراجعه کننده به کلینیک های تخصصی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام شد. افراد مورد مطالعه به روش نمونه گیری غیراحتمالاتی آسان انتخاب شدند. نمونه گیری توسط دو Swab انجام و در آزمایشگاه مرجع از نظر باکتری های گرم منفی، مثبت و قارچ ها بررسی شد. داده ها توسط آزمون کای اسکوئر و دقیق فیشر در نرم افزار SPSS (ویرایش 16) تجزیه و تحلیل گردید.
در مجموع 100 نفر به این مطالعه وارد شدند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه (71-12) 15/9±38/43 سال بود. اغلب افراد از جنس مذکر (61نفر، 61%) و ساکن شهر (70نفر، 70%) بودند. شایع ترین علائم بالینی به ترتیب: خارش گوش (48%)، درد گوش (21%) و اریتم (19%) گزارش گردید. از بین 74نمونه باقیمانده، در1/89درصد موارد باکتری و در 9/10درصد موارد قارچ رشد کرده بود. از بین باکتری های رشد کرده، اغلب موارد باکتری های گرم مثبت بودند (36 نفر، 5/54%). بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب به: سفکسیم (8/45%)، سفازولین (2/30%)، جنتامایسین (12%) و سیپروفلوکساسین (12%) گزارش گردید.
اوتیت خارجی حاد در بیماران شهر بیرجند اتیولوژی مرکب از چندین باکتری و قارچ دارد. مقاومت به سفیکسیم بیش از سیپروفلوکساسین است؛ اما احتمالا حساسیت مناسبی نسبت به سیپروفلوکساسین و همچنین جنتامایسین وجود دارد.