بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و تولید بیوفیلم در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جداشده از عفونت های بیمارستانی شهر تهران، در سال 1395

استافیلوکوکوس ها، پاتوژن مشترک بین انسان و گونه های مختلف دامی است که قابلیت ایجاد طیف وسیعی از بیماری های را دارد. استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و استافیلوکوکوس اورئوس، عوامل مهمی در ایجاد بیوفیلم در بیماران هستند. این مطالعه با هدف تعیین توانایی تولید بیوفیلم و الگوی مقاومتی سویه های استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و استافیلوکوکوس اورئوس جداشده از عفونت های بیمارستانی و مواد غذایی انجام گرفت.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی 117نمونه بیمارستانی انجام شد. ابتدا آزمایش های بیوشیمیایی بر روی نمونه ها به منظور جداسازی و تایید جنس استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس انجام گردید؛ سپس برای تعیین تولید بیوفیلم، از روش میکروتیترپلیت استفاده شد و حضور ژن های icaA و icaD با استفاده از PCR مشخص گردید. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها به روش دیسک دیفیوژن برای 7 آنتی بیوتیک تعیین شد.
12 سویه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و 20 سویه استافیلوکوکوس اورئوس به وسیله آزمایش های بیوشیمیایی از 117نمونه بیمارستانی جداسازی شد که از این تعداد 6 سویه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و 16 سویه استافیلوکوکوس اورئوس مولد بیوفیلم بودند. نتایج PCR نشان دهنده حضور همزمان ژن های icaA و icaD در 15 سویه استافیلوکوکو س اورئوس و 6 سویه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس بود. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی در سنجش مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب مربوط به پنی سیلین، جنتامایسین و امیکاسین بود.
گسترش نمونه های بالینی مولد بیوفیلم با مقاومت های آنتی بیوتیکی چندگانه، می تواند به عنوان خطری جدی برای بیماران محسوب شده و باعث افزایش موارد مرگ و میر در بیمارستان ها گردد.