ارزیابی احتمالاتی عملکرد قاب های خمشی فولادی طراحی شده به روش تنش مجاز و حالت حدی آیین نامه ایران تحت زلزله نزدیک به گسل با استفاده از تحلیل دینامیکی افزاینده (IDA)

روش ضرایب بار و مقاومت (حالت حدی) که چند سالی است در مبحث نهم مقررات ملی ساختمان (آیین نامه طراحی سازه های فولادی) به عنوان روش اصلی شناخته می شود، با ویرایش چهارم آیین نامه 2800 به لحاظ ماهیت هماهنگ است. هدف از این پژوهش، ارزیابی احتمالاتی ضوابط قاب های خمشی فولادی با شکل پذیری متوسط و ویژه، طراحی شده به روش حالت حدی آیین نامه ایران (مبحث دهم) و مقایسه آن با قاب های طراحی شده به روش تنش مجاز در مناطق حوزه نزدیک به گسل با استفاده از تحلیل دینامیکی افزاینده (IDA) و منحنی های شکنندگی است. از بهترین و جدیدترین روش های ارزیابی عملکرد لرزه ای ساختمان ها، استفاده از تحلیل دینامیکی افزاینده (IDA) و استخراج منحنی های شکنندگی است که رفتار جامعی از سازه را در محدوده خطی تا غیرخطی نمایش می دهد. نتایج حاصل از تحلیل ها حاکی از این است که سازه های طراحی شده به روش حدی در ناحیه خطی دارای شیب بیشتری هستند که نشان دهنده رفتار سخت و تردتر آن ها می باشد. مقایسه مقادیر میانه توابع شکنندگی سازه های طراحی شده به دو روش نشان می دهد که در همه سازه ها در هیچ یک از سطوح عملکرد، روش حالت حدی وضعیت بهتری ندارد. به طور خلاصه، روش تنش مجاز منجر به افزایش (بهبود) میانه تابع شکنندگی تا 11% برای سازه های مختلف در سطوح عملکرد مختلف شده است.