تاثیر تمرین استقامتی و مصرف پروتئین وی بر مقادیر آنزیم های ضد اکسایشی و فشار اکسایشی در عضله قلبی موش های صحرایی تغذیه شده با غذای پرچرب

پروتئین وی (WP) یکی از فرآورده های شیر با خواص ضد اکسایشی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی و مصرف WP بر آنزیم های ضد اکسایشی و فشار اکسایشی بافت قلب در رت های تغذیه شده با غذای پرچرب می باشد.
در این تحقیق که از نوع تجربی بود چهل سر رت نر نژاد ویستار ابتدا بطور تصادفی به دو گروه کنترل نرمال (C، 8سر) و غذای پرچرب (32 سر) و پس از 9 هفته گروه غذای پرچرب به 4 گروه مساوی شامل: کنترل (CF)، تمرین (TF)، پروتئین وی (WF) و تمرین+ پروتئین وی (TWF) تقسیم شد. تمرین شامل: دویدن روی تردمیل با سرعت 20 متر در دقیقه، 5 روز در هفته، برای 10 هفته بود. مقادیر پراکسیدهیدروژن (H2O2)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، سوپراکسیددیسموتاز(SOD) و کاتالاز (CAT) در بافت قلبی به روش الایزا اندازه گیری شد.
مقادیر بیشتری از ml/ng 12/164±5/561=H2O2 (005/0=P) و مقادیر کمتری از ml/ng 82/2± 74/18=GPX (001/0=P) و ml/ng 409/0±20/2= SOD (013/0=P) در گروه کنترل پرچرب، در مقایسه با گروه کنترل نرمال، مشاهده شد. سطوح GPX در گروه کنترل نرمال در مقایسه با گروه های WF و TWF پایین تر بود (05/0>P). مقادیر SOD و H2O2 در گروه های تمرین کرده نسبت به گروه های تمرین نکرده و در گروه های مکمل نسبت به گروه های بدون مکمل، بالاتر و پائین تر بود(05/0>P). سطوح CAT در این گروه های تغییر معنی داری نداشت (05/0

نتیجه گیری

تمرین استقامتی و WP می تواند تعادل اکسایشی بافت قلبی رت های تغذیه شده با غذای پرچرب را بهبود داده و به کنترل عوارض ناشی از غذای پر چرب در قلب کمک کند.