اثربخشی آموزش برنامه خودیاری به سوی والدگری بر نگرانی دوران بارداری زنان نخست زا

پذیرش وظیفه والدگری نیازمند آمادگی روان شناختی و عاطفی است. از این رو، هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی میزان برنامه آموزش خودیاری به سوی والدگری بر نگرانی دوران بارداری زنان نخست زا بود.
روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل 112 نفر از زنان نخست زا پایگاه سلامت فاز سه شهر اندیشه بودند. پرسشنامه نگرانی های دوره بارداری (PDQ) برای غربال زنان نخست زا دارای نگرانی بالا از بارداری استفاده شد، سپس 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی (15 نفر) در گروه آزمون و (15 نفر) در گروه کنترل جایگزین شدند. سپس پرسشنامه ها یکبار برای پیش آزمون اجرا شدند و پس از آن گروه آزمون طی 9 جلسه یک ساعته تحت آموزش برنامه خودیاری به سوی والدگری قرار گرفت. در پایان مداخله نیز پرسشنامه ها برای بار دوم و برای پس آزمون اجرا شدند. سپس داده ها از طریق روش های آماری توصیفی همانند میانگین و انحراف معیار و تحلیل کوواریانس تک متغیره با نرم افزار23 SPSS- مورد تحلیل قرار گرفتند.
نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد برنامه خودیاری به سوی والدگری بر نگرانی درباره تولد و نوزاد (48/689= F و 0/001>P)، نگرانی درباره وزن و تصویر بدنی (179/340= F و 0/001>P) و نگرانی درباره هیجان ها و روابط (204/574= F و 0/001>P) مادران نخست زا اثربخشی معناداری داشت.
براساس نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود که، این برنامه به صورت برنامه ای مدون از سوی سیاست گذاران حوزه بهداشت و سلامت به مراکز و پایگاه های سلامت ارائه گردد تا در کنار مراقبت های جسمانی در دوران بارداری، به آماده سازی روان شناختی و عاطفی مادران برای والدگری کمک کنند.