تاثیر شدت چرا بر پتانسیل ترسیب کربن گونهArtemisia sieberi (مطالعه موردی مراتع چاه ماری شهرستان بهبهان)

کاهش بیوماس گیاهی در اکوسیستم ها ی جنگلی و مرتعی به هر دلیلی می تواند بر روند ترسیب کربن و در نتیجه گرمایش زمین تاثیرگذار باشد. مطالعه حاظر با هدف ارزیابی ذخیره سازی کربن تحت شدت های متفاوت چرای دام در مراتع چاه ماری شهرستان بهبهان در استان خوزستان با غالبیت گونه A. sieberi انجام گردید. سه منطقه با شدت چرای شدید، متوسط و کم با در نظر گرفتن تمامی ویژگی های توپوگرافی (شیب، جهت و ارتفاع)، بارندگی، خاک و اقلیم یکسان انتخاب شدند. نمونه برداری از پوشش گیاهی به روش تصادفی – سیستماتیک در قالب 60 پلات یک متر مربعی و در طول سه ترانسکت 100 متری در منطقه معرف صورت گرفت. به منظور بررسی میزان کربن زیتوده هوایی و زیرزمینی اقدام به نمونه برداری کامل از زیتوده اندام هوایی و زیرزمینی گردید و کربن گیاه با استفاده از روش احتراق تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS v. 16، مقایسه داده ها در شدت های چرایی از طریق آزمون تجزیه واریانس یکطرفه و میانگین صفات مورد بررسی با آزمون دانکن مقایسه شدند. نتایج نشان داد که بین شدت های چرایی مختلف میزان کربن آلی گیاه از منطقه با شدت چرای کم به منطقه با شدت چرای زیاد میزان آن کاهش یافته و از 3/5704 به 1/3470 رسیده است. همچنین بین تیمارهای مختلف از نظر ذخیره کربن در اندام های هوایی و زیرزمینی اختلاف معنی داری وجود داشت و ذخیره کربن در زیتوده هوایی در شدت چرای کم 9/4360 و در زیتوده زیرزمینی 5/2180 بود.