بررسی روند تغییرات غلظت ذرات معلق شهر مشهد با استفاده از داده های هواشناسی در سالهای 1390-1395

آلودگی هوا به عنوان یک مساله مهم زیست محیطی محسوب می شود. در ایران میزان انتشار آلاینده های هوا در بسیاری از شهرها از جمله مشهد افزایش یافته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی روند تغییرات غلظت ذرات معلق با داده های هواشناسی در هوای مشهد صورت گرفت.
این مطالعه توصیفی - مقطعی با استفاده از داده های مربوط به 9 ایستگاه پایش آلاینده های هوا و ایستگاه سینوپتیک مشهد (شامل: دما، ساعات آفتابی، بارندگی، تبخیر، رطوبت، سرعت و جهت باد) طی سال های 95-1390 صورت گرفت. غلظت میانگین روزانه PM10 و PM2.5از ایستگاه ها دریافت و سپس با استفاده از نرم افزار آماری SPSS، ورژن 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
روند تغییرات فصلی نشان داد حداکثر غلظت ذرات معلق در فصل پاییز و در مهر ماه اتفاق می افتد. طی سال های 92-1390 تعداد روزهای ناسالم روند افزایشی داشته و در سال های 1393 و 1394 کاهش یافته و مجددا در سال 1395 افزایش یافته بود. تغییرات PM10 و PM2.5 با سال، فصل و ماه اختلاف معنی داری داشت (001/0p<). ارتباط PM10 با دما و تبخیر مستقیم و با رطوبت و بارندگی معکوس بود. همچنین ارتباط PM2.5 با حداقل دما، روزهای آفتابی، بارندگی و سرعت باد معکوس و با جهت باد مستقیم بود.
بیشترین میزان غلظت ذرات معلق در فصل پاییز و خصوصا مهر ماه می باشد. نقشه های پراکندگی نشان می دهد که شرق و تا حدودی مرکز مشهد، آلودگی بیشتری نسبت به سایر مناطق دارد.