ایندکس سفالیک در نوزادان ایرانی

در مطالعات روی افراد بالغ ایرانی ، مشخص شده است که در آنها جمجمه ها بیشتر براکی سفال هستند. حال سوالی که مطرح می شود این است که آیا این موضوع دربالغین ارثی می باشد و یا این که عوامل محیطی هم در ایجاد آن نقش دارند؟
برای انجام این مطالعه توصیفی مقطعی از تمام نوزادان متولد شده طی شش ماه (از ابتدای اردیبهشت 1395) در بیمارستانهای الزهرا و هفده شهریور رشت استفاده شد. محاسبه ایندکس سفالیک در نوزادان با استفاده از قطر سنج ، با اندازه گیری نسبت بیشترین عرض جمجمه به بیشترین طول جمجمه ضرب در صد انجام شد.
از287 نوزاد مورد مطالعه 162 نفر پسر (56/4%) و 125 نفر دختر (43/6 %) بوده اند. میانگین بیشترین عرض و بیشترین طول جمجمه به ترتیب 0/5980 ± 8/461 سانتی متر و 0/6998± 10/810 سانتی متر بوده است. میانگین ایندکس سفالیک افراد مورد مطالعه 5/090± 78/368 بوده است که در محدوده ی مزوسفال قرار دارد. در کل تعداد 115 نفر (40/1 درصد) دارای جمجمه ی براکی سفال، 103 نفر (35/9 درصد) دارای جمجمه ی مزوسفال، و 69 نفر (24 درصد) دارای جمجمه دولیکوسفال بودند. تفاوت آماری معنی داری در میانگین این پارامترها بین دخترها و پسرها به چشم نمی خورد.
در کل به نظر می رسد که براکی سفالی در بالغین به میزان زیادی به عوال محیطی مربوط می شود و عوامل ژنتیک در این بین نقش کمی ایفا می کنند و یا نقشی ندارند. مطالعات با حجم نمونه بیشتری توصیه می شود.