بررسی روش ها و الگوریتم های موقعیت یابی برای عابر پیاده

مسیریابی اولیه توسط نشانه های زمینی، اجرام سماوی و قطب نماهای مغناطیسی انجام می گردید، با پیشرفت علوم و تکنولوژی امروزه از حسگر های اینرسی و سیستم های پیشرفته ماهواره ای و امواج ماورای صوت برای موقعیت یابی استفاده می شود. با افزایش روزافزون تکنولوژی های کوچک قابل حمل، گروه جدیدی از کاربران یعنی عابران پیاده به استفاده کنندگان از سیستم های موقعیت یابی اضافه شده اند، موقعیت یابی عابر پیاده یک موضوع جالب است، بطوریکه شامل قلمرو گسترده ای از برنامه های کاربردی و شمار زیادی از کاربران بالقوه است. درحال حاضر، تحقیقات زیادی در این حوزه وجود دارد و محصولات تجاری بسیاری نیز توسعه یافته اند. با این وجود با توجه به غیر قابل پیش بینی بودن حرکت انسان و محیط هایی که به نوعی با آن ها درگیر است، کیفیت خدمات موقعیت یابی عابر پیاده به راحتی نمی تواند در هر مکانی تضمین شود. قطعا برای موقعیت یابی در محیط های آزاد (بدون سقف)، سیستم های موقعیت یاب ماهواره ای فناوری نخست است ولی در محیط های سربسته یا در دره های شهری وضعیت خیلی پیچیده تر و مشکل تر می شود (ساختمان ها و زیر ساخت های دست بشر، سیگنال های ماهواره ای را دچار انسداد و تضعیف می کنند). برای رفع این مشکل روش های دیگر نیز برای موقعیت یابی عابران پیاده در محیط- های سر پوشیده مطرح شده است در این پژوهش سعی بر آن شده تا به روش های موجود و نوین برای موقعیت یابی عابران پیاده از جمله موقعیت یابی با امواج بی سیم، با استفاده از لامپ های دیودی (ارتباط نور مرئی)، تلفیق سامانه ها، حسگرهای اینرسی، الگوریتم تطبیق نقشه و راهکارهایی برای بهبود دقت موقعیت یابی افراد پرداخته شود که متناسب با آن بتوان، بهینه ترین روش را متناسب با خواسته های خود انتخاب کرد.