اثر برهمکنش قارچ میکوریز آربوسکولار و باکتری محرک رشد گیاه بر شاخص های رشد و غلظت پرولین برگ گیاه گوجه فرنگی تحت سطوح مختلف شوری

شوری آب و خاک از مهمترین عوامل محیطی کاهش دهنده رشد و تولید محصول در مناطق خشک و نیمه خشک جهان از جمله ایران می باشد. استفاده از باکتری های محرک رشد گیاه مخصوصا سودوموناس ها و نیز قارچ های میکوریزی از راهکارهای مفید برای تسهیل رشد گیاهان در خاک های شور به حساب می آید. در این تحقیق اثر مایه زنی دو سویه از باکتریPseudomonas fluorescens (P. fluorescens Tabriz (PFT) و P. fluorescens Cha0 (PFC)) ،و قارچ Rhizophagus irregularis بر غلظت پرولین برگ و برخی از شاخص های رشد گیاه گوجه فرنگی رقم Super Strain B تحت چهار سطح شوری (56/1، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر به ترتیب 1S، 2S، 3S و 4S) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه های آماری نشان داد که وزن تر اندام هوایی گیاهان غیرمیکوریزی (-AM) به طور معنی دار (36/17%) بالاتر از گیاهان میکوریزی (+AM) است (05/0p<). اثر اصلی باکتری بر تمام پارامترهای اندازه گیری شده در این تحقیق معنی دار شد. وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی و شاخص کلروفیل برگ ها در حضور تیمار PFC به طور معنی دار (05/0p<) بالاتر از تیمار PFT و تیمار PF0 (تیمار شاهد بدون باکتری) شد و کاربرد هر دو تیمار باکتریایی توانست درصد کلنیزاسیون ریشه را نسبت به تیمار شاهد بطور معنی دار (تیمار PFC 88/34% و تیمار PFT 22/31%) افزایش دهد (05/0p<). وزن تر ریشه و شاخص کلروفیل گیاه با افزایش سطوح شوری تا سطح 3S روند افزایشی داشته و در 4S، این دو پارامتر کاهش یافتند (05/0p<). همچنین درصد کلنیزاسیون ریشه با افزایش سطوح شوری کاهش معنی دار (05/0p<) و غلظت پرولین برگ ها با افزایش شوری افزایش معنی دار نشان داد (05/0p<).