عامل های موثر درچابک سازی مدیریت آموزش عالی کشاورزی ایران

دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی کشاورزی به مثابه نهادهای عمده تولید دانش کشاورزی به دلیل تغییر در ماهیت تولید علم و تولید اقتصادی، علاوه بر پژوهش و آموزش، نقش و رسالت جدیدی در توسعه اقتصادی و منطقه ای یافته اند و لذا به فرم هایی از چابکی نیاز دارند. هدف این پژوهش کیفی تبیین ساز و کارهای چابکی سازمانی در آموزش عالی کشاورزی ایران بود. اطلاعات از طریق مصاحبه های عمیق و نیمه ساختارمند با متخصصین و صاحب نظران آموزش عالی کشاورزی جمع آوری و با استفاده از نرم افزار MAXqda11 تحلیل شدند. کدهای استخراجی به دسته های محرک ها و قابلیت ها و عوامل پیش برنده و بازدارنده ی چابکی تقسیم شدند. براساس یافته ها مولفه ها ی شناسایی شده در ابعاد محرک های چابکی شامل تغییرات در انتظارات مشتریان و دولت، تغییرات تکنولوژیکی و رقابت پذیری دانشگاه ها(4مولفه)، قابلیت های چابکی شامل شایستگی دانشگاه کشاورزی، سرعت و انعطاف پذیری دانشگاه در مواجهه با تغییرات و تحولات، پاسخگویی، دانش بنیان و یادگیرنده و نوآور بودن دانشگاه ها(6مولفه)، در بعد تسهیل کننده های چابکی شامل ساختار منعطف، نیروی کار چابک، بهبود مستمر در تفکر و عمل، فرهنگ تغییر، استفاده از فناوری اطلاعات توسط دانشگاه و برقراری روابط، تعاملات و همکاری موثر دانشگاه کشاورزی با محیط(6مولفه) و در بعد بازدارنده های چابکی شامل موانع درون و برون سازمانی(2مولفه). توجه به شاخص ها و مولفه های چابکی یاد شده برای دستیابی به توانایی کسب اطلاعات لازم برای تصمیم گیری مدیران در موسسات آموزش عالی کشاورزی ضروری است.