پیش بینی بقاء بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ در بخش پرتودرمانی بیمارستان نمازی شیراز با استفاده از روش های داده کاوی ماشین بردار پشتیبان و بگینگ

با توجه به روند رو به رشد سرطان روده بزرگ در ایران در سال های اخیر، پیش بینی پیامد سرطان و اطلاعات بالینی پایه مربوط به آن بااهمیت است. روش های داده کاوی در پیش بینی و تشخیص سرطان ها می تواند مورداستفاده قرار گیرند. هدف از انجام این مطالعه تعیین عملکرد دو الگوریتم پیش بینی کننده ماشین بردار پشتیبان و بگینگ در پیش بینی بقاء بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ است.
جمعیت موردمطالعه 570 بیمار مبتلا به سرطان روده بزرگ با مرحله تومور 1 تا 4، مراجعه کننده به بخش پرتودرمانی بیمارستان نمازی شیراز شامل 338 بیمار زنده و 232 بیمار فوت شده از سال 1385 تا 1390 می باشند. برای پیش بینی بقاء بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ از روش ماشین بردار پشتیبان و روش بگینک استفاده شد. برای تحلیل داده ها نیز از نرم افزار Weka نسخه 3.6.10 استفاده گردید.
بیشترین و کمترین محل قرارگیری تومورها مربوط به رکتوم و کولون چپ و به میزان 51 و 9 درصد بود. روش درمانی در بیش از 80% از بیماران نیز ابتدا عمل جراحی و سپس شیمی درمانی و یا رادیوتراپی بود. در عملکرد دو الگوریتم بر اساس صحت، ویژگی و حساسیت محاسبه شده از ماتریس درهم ریختگی تعیین، مورداستفاده قرار گرفت. به ترتیب میزان صحت، ویژگی و حساسیت در الگوریتم ماشین بردار پشتیبان 4/84، 80 و 5/87 درصد و در الگوریتم بگینگ 2/83، 75 و 88 درصد به دست آمد.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که هر دو روش حساسیت و ویژگی قابل قبولی در پیش بینی بقاء بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ دارند اما ماشین بردار پشتیبان از میزان صحت بیشتری برخوردار بود.