بررسی تاثیر بار سطحی و زمان ماند بر میزان کارایی فرایند نیزار مصنوعی با جریان زیرسطحی کاشته شده با نی Phragmites australis در تصفیه تکمیلی پساب خروجی از تصفیه ثانویه صنایع دامپروری

فاضلاب تولید شده در اثر فعالیت های دامداری، مملو از مواد مغذی می باشد که در صورت ورود به آب های سطحی و زیرزمینی، اختلالات قابل توجهی را در کیفیت این منابع ایجاد خواهد کرد. نیزارهای مصنوعی به دلیل داشتن هزینه های به نسبت پایین احداث و بهره برداری نسبت به سیستم های تصفیه متداول و اثراتی که در حذف آلاینده ها دارد، یکی از گزینه های پیشنهادی جهت تصفیه فاضلاب های دامداری ها می باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین کارایی نیزارهای مصنوعی در حذف مواد آلی و نوترینت ها از پساب دامپروری و بررسی تاثیر بار سطحی و زمان ماند در کارایی نیزارهای مصنوعی بود.
در این پژوهش، راندمان حذف شاخص های Biochemical oxygen demand (BOD)، Chemical oxygen demand (COD)، کل جامدات معلق (Total suspended solids یا TSS)، نیترات- نیتروژن و فسفات (ارتوفسفات) از پساب دامپروری با استفاده از نیزارهای مصنوعی در چند زمان ماند و بارگذاری هیدرولیکی متفاوت طی یک دوره شش ماهه مورد بررسی قرار گرفت.
مقایسه راندمان حذف نشان داد که بیشترین میانگین میزان حذف در نیزارهای مصنوعی، در زمان ماند بیشتر، بارگذاری هیدرولیکی کمتر و درجه حرارت بیشتر از 15 درجه سانتی گراد اتفاق افتاد و میزان حذف شاخص های BOD، COD، TSS، نیترات و فسفات به ترتیب 74، 62، 69، 61 و 23 درصد گزارش گردید.
کارایی نیزارهای مصنوعی در بهبود کیفیت پساب خروجی از تصفیه ثانویه دامداری ها به منظور دستیابی به استاندارد سازمان محیط زیست ایران جهت آبیاری فضای سبز قابل قبول می باشد.